Een cascade van verhalen over taal en identiteit

Het thuisland van Hiruko is verdwenen terwijl zij in Scandinavië een studie deed. Ze kan dus niet terug en heeft niemand om haar moedertaal mee te spreken. Een van haar oplossingen voor deze situatie is de taal die ze zelf ontworpen heeft: Pansca, een amalgaam van Scandinavische talen dat breed verstaan wordt. Taalkundige Knut is hier mateloos door gefascineerd en samen gaan ze op zoek naar andere mensen die de moedertaal van Hiruko spreken. Als een zwaan-kleef-aan voegen steeds meer mensen zich bij het reisgezelschap.

Ik kwam in dit boek heel veel observaties tegen die me aan het denken zetten of die mijn blik op de wereld net een klein beetje kantelden. Bijvoorbeeld dat in het thuisland van Hiruko (wat natuurlijk Japan is, maar dat wordt niet genoemd, het is alsof het ook een beetje uit het collectieve geheugen verdwenen is, en wat doet dat dan weer met een persoon?) tekeningen maken een veel normalere bezigheid is dan in het Denemarken waar Hiruko zich op dat moment bevindt. Hiruko krijgt bewondering voor haar tekeningen, terwijl het voor haar iets heel basaals is, er is weinig verschil tussen tekenen en schrijven. Heeft het schrift waarin je een taal opschrijft zo dan ook invloed op de expressiemogelijkheden die je sowieso tot je beschikking hebt?
Of bijvoorbeeld dat Tenzo, die eigenlijk Nanoek heet en niet uit het land van de sushi, maar uit Groenland komt, met het leren van een nieuwe taal ervaart dat hij er een tweede identiteit bij krijgt. En daar is hij eigenlijk wel blij mee.
Regelmatig komt ook langs dat een woord meerdere betekenissen kan hebben, of dat delen van een woord een betekenis op zichzelf hebben die dat woord weer aan andere woorden verbindt.

De associatieve sprongen vliegen echt alle kanten op, van het Romeinse rijk naar kerncentrales in Japan. Wat niet wil zeggen dat er geen logica en samenhang in het verhaal zit, maar je moet daar wel een beetje flexibel in zijn om van dit boek te kunnen genieten. Ik hou daar wel van, dus kon er wel in meegaan. Ik heb wel erg getwijfeld over hoeveel sterren ik daar nu eigenlijk aan wil geven. Dat er zoveel aanleiding in zit om na te denken vind ik heel erg leuk, zeker over taal. De diversiteit en de combinatie van de personages ook. Groot fan van chosen family! Dat het boek eigenlijk van niks naar nergens gaat en ik met heel veel nieuwsgierigheid achterblijf vond ik wel jammer. Uiteindelijk heb ik er dus vier sterren van gemaakt.