Een romanversie van de podcast Napleiten

Advocaat Eva is ongeveer aan het eind van haar carrière en beschrijft zaken die ze behandeld heeft in de loop van haar werkzame leven. De chronologisch eerste zaak, die ze als laatste vertelt, heeft haar houding al die jaren erg bepaald. Hoe zij zelf in haar werk staat en hoe ze werk en privé combineert, zijn hierdoor sterk gekleurd.

Het boek is niet super-literair geschreven, waarmee ik bedoel dat er geen ingewikkelde taalconstructies, metaforen, dubbele bodems of poëtische uitweidingen inzitten. Het is wel toegankelijk en prettig om te lezen. Het deed me denken aan de podcast Napleiten, waar ik ook graag naar mag luisteren, over afgeronde zaken in het Nederlandse recht.
De verhalen die Elisa Hoven vanuit Eva vertelt zijn razend interessant en leiden tot allerlei overpeinzingen over recht, rechtvaardigheid, boete, schuld en straf. Niet iedereen die iets strafbaars heeft gedaan, krijgt daar ook daadwerkelijk straf voor. Niet elke straf is rechtvaardig. Soms zou iemand die vrijgesproken wordt liever straf krijgen. En soms organiseert iemand zijn eigen straf.

Elisa Hoven kent de wereld van het recht van binnenuit, ze is hoogleraar strafrecht en rechter en heeft onderzoek gedaan naar misdadig gedrag. Het zou nog kunnen dat de situatie op sommige punten in Nederland anders in elkaar zit dan in Duitsland, waar de schrijver werkt of de andere landen waar ze onderzoek gedaan heeft. Dat weet ik niet precies, maar maakt ook niet echt uit. Je leest dit boek niet om de wet te leren kennen, maar om de afwegingen daarachter. Daarnaast zou je het ook algemener kunnen lezen over wat je werk in je leven betekent en hoe een veeleisende baan je persoonlijke leven kan beïnvloeden. Ik heb het in ieder geval met veel plezier achter elkaar uitgelezen.