Lezersrecensie
Zo leuk kan poëzie zijn!
In de dagelijkse poëziemail van Laurens Jz Coster (zeer de moeite waard om je op te abonneren!), kwam een fragment uit de bundel ‘Addertje’ langs en daar zat ik zo bij te gniffelen dat het naar meer smaakte.
De grote attractie van dit boek is de taal! Die ronkt erop los, roept bij mij een grote behoefte op om hardop te lezen (wat ik hier en daar ook gedaan heb) en is ontzettend beeldend. Het had zo een stripverhaal kunnen zijn, zoals de Suske en Wiskes waar een van de personages dol op is. Maar dan met geur, geluid en beweging erbij. En rondvliegende spetters.
De bundel bevat vier ‘verhalen’ of lange gedichten, over de duivel. Niet een satan zoals je die zou kunnen kennen uit andere verhalen, maar een soort ongrijpbare, drekkige entiteit, meer water dan vuur. In elk verhaal ook weer verschillend, meer of minder nadrukkelijk aanwezig.
De verhalen gaan duidelijk ergens over, hoewel waarover precies een kwestie van interpretatie is. In Addertje wordt een wezentje geboren en gaat op zoek naar haar moeder, naar geborgenheid, misschien wel naar waar ze bij hoort. Het meisje Zuuz, tweede verhaal, ziet de duivel op de tv, waar ze samen met haar stervende oudoom naar kijkt. Ze kijkt er met kinderogen naar, zowel de tv als het stervensproces, maar wordt zelf niet per se gezien. Bubblebeez Verhalala beschrijft het misbruik door een priester van (onder andere) de kleine Ot. Voor de priester loopt het niet goed af. Net goed. En, tenslotte, in Constant maakt een vervelend man een treinreis waarop hij satan ontmoet. Het gaat ook over de natuur en het ingrijpen van de mens daarin. Zoals gezegd, je zou ook iets heel anders kunnen vertellen over wat er langs komt in deze verhalen, maar oordeel vooral zelf!
Het kiezen van een treffend fragment om de mooie taal te laten zien, is bijna ondoenlijk, elk stukje zou geschikt zijn. Ter afsluiting hier het begin van Constant:
de iezegrim is onder ons
het is Constant
de baarlijke pruiloor is Constant de Klos
wandelend in de bergen
struikelt hij over een zonnestraal
voor de zekerheid
zuigt hij de ziel uit je verjaardagsfeest
met een miskoop
blijft hij zitten hyperventileren als een lekke trekzak
geen ruggengraat maar wel een hernia!
in de cementkuip met ‘m
stort hem in een kolom van een viaduct in de Alpen!
De grote attractie van dit boek is de taal! Die ronkt erop los, roept bij mij een grote behoefte op om hardop te lezen (wat ik hier en daar ook gedaan heb) en is ontzettend beeldend. Het had zo een stripverhaal kunnen zijn, zoals de Suske en Wiskes waar een van de personages dol op is. Maar dan met geur, geluid en beweging erbij. En rondvliegende spetters.
De bundel bevat vier ‘verhalen’ of lange gedichten, over de duivel. Niet een satan zoals je die zou kunnen kennen uit andere verhalen, maar een soort ongrijpbare, drekkige entiteit, meer water dan vuur. In elk verhaal ook weer verschillend, meer of minder nadrukkelijk aanwezig.
De verhalen gaan duidelijk ergens over, hoewel waarover precies een kwestie van interpretatie is. In Addertje wordt een wezentje geboren en gaat op zoek naar haar moeder, naar geborgenheid, misschien wel naar waar ze bij hoort. Het meisje Zuuz, tweede verhaal, ziet de duivel op de tv, waar ze samen met haar stervende oudoom naar kijkt. Ze kijkt er met kinderogen naar, zowel de tv als het stervensproces, maar wordt zelf niet per se gezien. Bubblebeez Verhalala beschrijft het misbruik door een priester van (onder andere) de kleine Ot. Voor de priester loopt het niet goed af. Net goed. En, tenslotte, in Constant maakt een vervelend man een treinreis waarop hij satan ontmoet. Het gaat ook over de natuur en het ingrijpen van de mens daarin. Zoals gezegd, je zou ook iets heel anders kunnen vertellen over wat er langs komt in deze verhalen, maar oordeel vooral zelf!
Het kiezen van een treffend fragment om de mooie taal te laten zien, is bijna ondoenlijk, elk stukje zou geschikt zijn. Ter afsluiting hier het begin van Constant:
de iezegrim is onder ons
het is Constant
de baarlijke pruiloor is Constant de Klos
wandelend in de bergen
struikelt hij over een zonnestraal
voor de zekerheid
zuigt hij de ziel uit je verjaardagsfeest
met een miskoop
blijft hij zitten hyperventileren als een lekke trekzak
geen ruggengraat maar wel een hernia!
in de cementkuip met ‘m
stort hem in een kolom van een viaduct in de Alpen!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Tallatal
Gesponsord
Als François de bewusteloze, mysterieuze Elsa aantreft, besluit hij haar te verzorgen. Geleidelijk aan geven ze hun geheimen aan elkaar bloot. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
