Antropologie in de achtertuin

Neem een groep mensen met interesse in de antropologie, een schrijfster, kerkelijke gebruiken en plaats deze elementen in Engeland, net na de Tweede Wereldoorlog. Het resultaat is een levendige mix met in het centrum schrijfster Catherine en antropoloog Tom, een stel dat samenwoont in Catherines flat. Rondom die twee spint Barbara Pym een web van personages, intriges, carrières, verlangens en liefdes.

De sympathieke Catherine heeft zelf weinig met antropologie. Haar vriend Tom, tussen twee Afrikamissies in, zorgt voor de nodige roering wanneer hij verliefd wordt op Deirdre, een jonge studente. In het begin van het boek wordt een enorme stoet personages geïntroduceerd, dat is even wennen, hoe krijg je die allemaal op hun plek en wie zijn de belangrijkste? Blijkbaar komt dat gedurende het boek vanzelf in orde, de hoofdpersonages en de bijfiguren komen uitgebreid aan bod.

In het nawoord van vertaler Anda Schippers wordt duidelijk waar Pym de heerlijke details, waarmee ze haar personages mee bekleedt, vandaan heeft. Als goed verstaander maakte ze graag en vaak notities van alles wat ze om zich heen hoorde vertellen. In de roman is Catherine schrijfster van stukjes voor een tijdschrift. Romantische, huiselijke artikelen zijn het. De inspiratie komt dus uit het leven van Barbara Pym, net als de grappige dialogen die het leven van de tijd na de oorlog zo goed weergeeft.

De liefde is een van de thema’s in de roman. Behalve dat er nogal makkelijk gewisseld wordt van partner is er het o zo aanwezige standenverschil. Waar de een van oudsher gewend is aan een royaal landhuis met alles wat daarbij hoort, probeert de ander zich juist in zo’n milieu naar binnen te werken door zich op te werpen als huwelijkskandidaat. En er is een rijke weduwe die graag iets wil doen aan liefdadigheid, een verhaallijntje waarin mensen zich van hun beste en slechtste kant laten zien en waar de gevolgen voor de studenten groot zijn.

Wie deze roman wil lezen kan zich verheugen op een fijn en toegankelijk boek met grappige situaties. Soms een beetje bizar wanneer een net teruggekeerde antropoloog zich met maskers in de tuin vertoont. De kers op de taart is Catherine, die zich als krachtig personage staande houdt, hoewel ze alleen op de wereld staat.