Mug

Over het vierde boek van de Vlaming Herman van de Wijdeven zou je een heel lang betoog kunnen schrijven. Het is een verhaal dat voer is voor discussie. Van de Wijdeven is geen productieve schrijver. Hij debuteerde met het prima boek 'Zoals het gebeurd is'. Ik zal dat nog eens herlezen, want ik heb er goede herinneringen aan. Daarnaast verschenen 'Leugenaar, leugenaar'' en 'Meneer Jules en het einde van alles'.
Zijn nieuwste boek leunt een beetje op de sfeer van zijn debuut. Aan de diverse beoordelingen is het verschil in waardering goed af te lezen. Ik las een vurig pleidooi van een vakcollega die onder de titel 'Triumviraat met barstjes' schreef dat elke leerling dit zou moeten lezen. Dat is uiteraard een hoffelijk streven, maar ik vind de boeken van deze auteur geen allemansvrienden en weggelegd voor de liefhebber van mooie taal die zich dikwijls in een broeierige sfeer afspelen.
De titel geeft de driehoeksverhouding - allen Julia staat erop - goed weer. De ik figuur, de bijna 14-jarige Jakob- bijgenaamd Mug is heimelijk verliefd op Julia, de verovering van zijn oudere broer Esse. Jakob heeft het idee dat hij veel meer voelt voor Julia dan zijn broer. Hij ervaart dat als halve liefde, af te lezen aan de aanspreekvorm van Julia: Juul. De beide namen 'Julia en IK zijn dik gedrukt.
Esse is vooral geliefd bij velen omdat hij voetbaltalent bezit. Door steeds beter of de beste te willen zijn grijpt hij naar spierversterkende middelen en komt in een duistere wereld terecht. Rocky -ooit een liefde van de moeder van Jakob en Jesse -is de spil in deze organisatie.
Dan besluit Jesse- net als zijn vader ooit deed - het op te nemen tegen deze Rocky. Hij wordt daarbij gesteund door vrienden met wonderlijke, doch verklaarbare namen als Eenoog, Kilo en Soof.
Dat zijn bijnaam, Mug, niet klopt, blijkt uit zijn handelen.
De taal is fraai, de metaforen geslaagd. Het is altijd lastig een geloofwaardige plot te schrijven en ook hier is dat enigszins wankel.
Van de Wijdeven wil ook de verschillen in leefmilieus aangeven, maar ook dat element komt niet geheel uit de verf.
Toch vind ik dit -als ervaren lezer van jeugdliteratuur - een heuse aanwinst, een goed boek. Een boek dat aan het denken zet. Eerlijk gezegd heb ik dat helemaal niet zo vaak. Je leest het, klapt het dicht en begint aan een volgend verhaal.
Ik hoop dat veel lezers dit boek - ca. 13 jaar en ouder - lezen, want het verdient een lezerspubliek. Dat hoeft niet een enorm publiek te zijn. Je moet namelijk zintuiglijk lezen en dat is voor veel lezers in de beoogde leeftijdscategorie een enorm probleem. Die lezen vaak gehaast en oppervlakkig. Dat verdient dit boek niet. Zal zijn debuut maar eens opsporen, want Van de Wijdeven zet mij als lezer wel aan het werk.
Dikke vier sterren.