Voor als je houdt van korte verhalen

Het genre korte verhalen moet je wel liggen. Steeds een stuk lezen en dan je boek weer wegleggen of alles achter elkaar uitlezen. Het kan allebei, ik deed het laatste.
Het boek bestaat uit tien korte verhalen over intermenselijk contact op de werkvloer. Het heet niet voor niets "Met Mensen werken". En die contacten zijn bij de schrijver Johan Goossens heel verschillend.
In zijn vorige boeken ging met vaak over zijn jaren voor de klas, gecombineerd met een rijk homoleven. Hij heeft daar ook prachtige cabaretvoorstellingen over gemaakt. Ik heb de voorstelling "Vlam" gezien en er erg van genoten.
Deze stukken hebben allen een link met het onderwijs of met zijn leven als startende cabaretier. Het begin van zijn carrière als cabaretier na het winnen van het Groninger Studenten Cabaret gaat niet over rozen. Zijn verlegenheid helpt hem daar niet bij. Hij doet nog wel eens misgrepen met een chaotische manager of een slome lichttechnicus. De verhalen daarover zijn wel grappig, maar niet overweldigend. Meer een soort anekdotes.
Zo komt hij te werken op een Franse camping of in een Mexicaans restaurant. Maar het mooiste stuk gaat over zijn verblijf op een schooltje in de binnenlanden van Ghana. Hoe hij met liefde zijn onderwijs aan de kinderen wil slijten, maar zijn kop stoot aan een totaal andere cultuur.
Een andere stuk met betrekking tot cultuur is de ondergang van de onderwijsgroep Amarantis en wel die graaicultuur van bestuurders, die zich verrijken ten koste van het onderwijs. Iedereen wordt genoemd met naam en toenaam. En aan het eind hoop je maar dat al die boeven zullen branden in de hel.
Een ander prachtig stuk vind ik zijn vrijwilligerswerk bij de Daklozenopvang. Omdat het culturele leven vanwege corona stil ligt, gaat Johan zich inzetten voor de verschoppelingen van de straat. Een heel schrijnende en dus onvergetelijke zin over Uber Eats- en Thuisbezorgers vind ik deze:
Bezorgers sliepen bij ons en namen de volgende dag hun tas mee, om maaltijden te bezorgen bij mensen thuis. En ik altijd maar denken, dat dit werk werd gedaan door studenten als bijbaantje...
Het zijn zeer leesbare stukken, je hebt het zo uit. Maar je moet er van houden. Persoonlijk lees ik liever een dikke roman, waar je in weg kunt duiken.
En ja, eerlijk is eerlijk Johan, ik heb de homostukjes in deze tien verhalen wel gemist.