Prachtig geschreven ellende

Een heel korte samenvatting:
Een jongetje, dat ook nog "anders" is, overleeft een alcoholische moeder in een zwak sociale wijk vol gesloten mijnen, in het Schotse Glasgow.
Het boek is meeslepend geschreven, je wordt het verhaal zo ingezogen, dus blijf je die 450 bladzijden wel lezen. Maar toch vind ik dat ook een hele opgave. Er komt zoveel narigheid over je heen. Nergens is een klein lichtpuntje.
Shuggie moet zichzelf opvoeden, want zijn moeder Agnes kijkt niet naar hem om. Hij moet de uitkeringen ophalen, die zijn moeder allemaal aan drank opmaakt. Zelf drukt hij er iets van achterover om toch maar eten te kunnen kopen, maar vaker is al het geld op en vindt hij soms achter in een kastje verborgen nog een blikje custard. Ondanks alles wat hem wordt aangedaan, blijft de liefde van de jongen voor zijn moeder overeind.
De buurt is ronduit vijandig naar het gezin zonder vader. De moeder is een verleiding voor de nog wel aanwezige vaders in de buurt en laat het gebruik van haar lichaam met drank betalen.
Shuggie is anders dan de andere jongens in de buurt en wordt dag in dag uit overal zwaar gepest en uitgescholden met alle scheldwoorden die er maar zijn te bedenken over homo's. Ook lichamelijk heeft hij het zwaar. Arme jongen, je zou hem zo in bescherming willen nemen!
Het feit dat het boek autobiografisch is en je dus ook al weet dat Douglas Stuart nu een succesvol schrijver is, laat je doorlezen, maar een happy end wordt het nooit. Integendeel.
Ik heb echt halverwege gegoogeld hoe het vandaag de dag met de schrijver gaat, want anders was het voor mij niet vol te houden. Google is trouwens toch een aanrader omdat er ook foto's zijn te zien van zijn moeder in die dagen. Een schoonheid, die echt een monument krijgt van haar zoon met dit boek.
Iedere keer als ik in het boek had gelezen voelde ik me rot. Je leeft intens mee. Toen ik het uit had heb ik echt wel een paar uur nodig gehad om dat terneergeslagen gevoel uit mijn lijf te krijgen. Het is jouw leven niet, het is een verhaal. Maar dat zegt wel iets over de kwaliteit van het schrijverschap van Douglas Stuart. Ik ben heel benieuwd naar zijn nieuw boek, Young Mungo.