Prachtige interviews en gedichten, schitterend geïllustreerd

Wat een heerlijk dik boek om te bezitten!
Bijna 500 bladzijden en dat vol prachtige gesprekken met allemaal jongeren uit het Queerspectrum. Alles van de letters LGBTQIA+ komt voorbij, de mensen achter deze letters gaan voor je leven.

Het is echt zo’n boek, waar je steeds weer een stuk in wil gaan lezen.
Het prettige vind ik dat de vragen die Edward van de Vendel stelt, er bij staan.
Iedere vraag zou ik ook gesteld willen hebben. Het bevredigt je nieuwsgierigheid naar de ondervraagde personen. Je leert ze goed kennen. De schrijver gaat geen vraag uit de weg, maar laat duidelijk aan de geïnterviewde over of ze er op willen antwoorden. Het lijkt of je bij een gesprek zit, waar je mee mag luisteren.

De titel Gloei slaat op dat gloeiende gevoel dat je bevangt als je voor het eerst in aanraking komt met de liefde. Zo mooi als die jongeren hun gevoelen hierover kunnen vertellen aan de schrijver. Die eerste schuchtere aanraking, die eerste zoen, het roept hopelijk allemaal herinneringen op aan je eigen leven. Van elke ondervraagde staat een quote op de omslagflappen, die je nieuwsgierig maakt naar meer.

Het is ook nog eens een heel mooi vormgegeven boek. Ieder van de een-en-twintig stukken heeft een eigen kleur, om in de sfeer van de regenboog te blijven.
Een wezenlijk onderdeel zijn de gedichten aan het begin. Het begint steeds met een intrigerend gedicht, dat je nieuwsgierig maakt naar de geportretteerde. Wat zou de betekenis zijn van de zaken die hier worden aangestipt? Het maakt je nieuwsgierig. Steeds als ik een stuk uit heb, blader ik terug om het gedicht nog eens te lezen. O, dat wordt er mee bedoeld, daar gaat het over! Vaak ontroerend..

Dan komen we hier aan een minstens net zo belangrijk onderdeel van dit boek, de ongelofelijk mooie tekeningen en vooral portretten van Floor de Goede, een tekenaar, die ook bijzondere strips maakt onder de naam @flodego. Iedereen krijgt zijn eigen portret, in een stijl die bij hen past. Soms uitbundig, dan weer heel ingetogen of duister.
De zwemmer Querijn wordt bv. afgebeeld in aquarel met blauwe waterige kleuren, maar de sprookjesachtige Lenno als Disneyfiguur Sneeuwwitje. De gevluchte Ahmad krijgt een heel donker verborgen portret, maar Sanjana bestaat uit een collage van aan elkaar geplakte gekleurde stukken. Als je het daarna leest begrijp je het zo. Ook de gedichten krijgen een afwisselende, gepaste illustratie. Heel mooi.

Het is een boek van deze tijd, vol verwijzingen naar Facebook, datingapps en Instagram, waar de schrijver zijn achtergrondinformatie vandaan kan plukken. Ook staat bij iedereen wat hun voornaamwoorden zijn, iets dat steeds belangrijker wordt in het herkennen van genderidentiteiten.

Vaak zijn het heel aangrijpende verhalen, die verteld worden, over vluchten, over adoptie, over geloof dat je niet erkent, over pesterijen, altijd weer die pesterijen tegen anderen die niet zijn zoals jij. Daar word je niet vrolijk van. Maar ook over de kracht die jongeren hebben om er ondanks tegenslagen toch vol voor te gaan. Dat je denkt, dat komt wel goed.
Heel prettig is dan ook dat het boek besluit met een “hoe gaat het nu verder” van alle geïnterviewden. Je legt het boek na ieder stuk even weg om er over na te denken, maar pakt het dan opnieuw om dat je toch benieuwd bent naar het verhaal van weer een nieuw jong mens.

De mooiste introductie komt natuurlijk van de schrijver zelf:

Hoe breed is de liefde? Zo breed is de liefde.
Voor dit boek sprak ik met een waaier aan jongeren
die heel verschillend zijn, maar één ding gemeen
hebben: ze geloven in het licht dat aanspringt als je
leest over iemand waarin je jezelf herkent.
Daarom gaan deze interviews niet alleen over
degenen die hun verhaal vertellen,
maar ook
over dat wat er gloeit
in jou.