Wat een naar boek

Eindelijk heb ik het boek uit, maar wat heeft me dat een moeite gekost. Keer op keer legde ik het boek weg, ik kon er niet meer tegen. Maar dan gaf ik mezelf de opdracht: je kunt er alleen een zinnig oordeel over hebben als je het tot de laatste regel hebt gelezen.
Het begint met een overvloed aan namen en situaties, zò, dat ik er een schema met aantekeningen bij moest maken om alles uit elkaar te houden. Ook verwarrend is dat ieder hoofdstuk vanuit een ander perspectief wordt verteld. Bij ieder hoofdstuk staat voor mij nu: Jude (hij) of een andere hoofdpersoon.
Het is een boek over vrienden en vriendschap en wat hun invloed op elkaar is. Hun achtergronden worden uitgebreid uit de doeken gedaan. Alleen van Jude krijg je af en toe een brokje te lezen, maar die is zelf ook het minst mededeelzaam. Dat wordt later uitgebreid goed gemaakt, totdat je denkt, stop dit nou nooit?
De verhalen over alles wat met Jude te maken heeft, worden zo tot in de meest afschuwelijke details opgevoerd. Wat bezielt die schrijfster om dat zo uitvoerig aan ons te vertellen? Het boek had zeker 200 bladzijden dunner kunnen zijn, als zij de beschrijvingen aan onze fantasie had overgelaten.
Zij kan zeker heel goed schrijven, dat zijn wel 5 sterren, maar de manier waarop is voor mij maar 2 sterren waard. Het lezen heeft me verdriet gedaan, maar ook mijn uren erna verpest. Ik had minstens een uur nodig om weer tot mezelf te komen. En nu snel weer een feel-good boek lezen.