Oude liefde roest niet.

Sam is een dertiger en gelukkig met haar verloofde Jack en haar baan. Ze zitten volop in de trouwplannen en zoeken nog een locatie. Haar moeder stelt voor om bij hun in het strandhuis in Long Island te logeren en dan bij The old Sloop inn te gaan kijken. Sam is in eerste instantie niet zo enthousiast maar gaat toch samen met Jack heen. Sam heeft gemengde gevoelens over Long Island. Ze is er heel gelukkig geweest, maar ook erg verdrietig. Dat heeft alles te maken met Wyatt, haar vriendje van vroeger en tevens buurjongen van het strandhuis. En misschien schaamt ze zich ook een klein beetje over hoe haar vader en moeder leven daar. Een beetje rommelig. En als blijkt dat Wyatt toevallig ook op dat moment aanwezig is tijdens haar verblijf in Long Island, komen er allerlei verstopte gevoelens naar boven. En een bak aan herinneringen. Maar ze is gelukkig met Jack, dus niets staat haar huwelijk in de weg.

Annabel Monaghan heeft een hele fijne schrijfstijl. Ze neemt je echt mee naar het strandhuis van de Familie Holloway en het knusse Long Island. Je leest over het heden maar ook een aantal hoofdstukken uit het verleden en daardoor krijg je echt mee hoe gek Wyatt en Sam op elkaar waren en dat het eigenlijk gek is dat ze niet nog steeds met elkaar zijn. Daar kom je wat later in het verhaal achter en ergens begrijp je dan ook wel waarom het mis is gegaan. Een precaire situatie waar ze ondanks hun liefde voor elkaar niet uit kwamen. Sam heeft het daar heel moeilijk mee gehad maar heeft uiteindelijk in de perfecte Jack een nieuwe liefde gevonden. Totdat het tripje naar Long Island en de aanwezigheid van Waytt haar fundament laat wankelen. Als Wyatt opnieuw in haar leven komt en ze allerlei ontdekkingen over hem doet. En ze krijgt inzichten over zichzelf en de manier waarop ze in het leven staat. Je krijgt door dit boek echt zin om de zee in te duiken en lekker te gaan zwemmen. Ik heb genoten van deze Small Town, second chance, closed door romance.