Lezersrecensie
Mooi boek over een Italiaanse familie
De familie Saverio Is een 400 jaar oud familie bedrijf die gespecialiseerd is in handtassen. Maar als Cosima haar ouders plotseling verongelukken krijgt zij als oudste van het gezin de verantwoordelijkheid over het bedrijf, maar ook over de zorg van haar broer en zusje. Ze is nog maar begin twintig, maar doet alles voor het bedrijf. Haar zusje Allegra, die bij het ongeluk van hun ouders aanwezig was, heeft een dwarslaesie en zit in een rolstoel. Toch bloeit die uit tot een heerlijk en vrolijk persoon. Hun broer Luca is een ander verhaal, die is lui, werkt niet en leeft er op los en gokt. Door zijn gokschulden komt Cosima uiteindelijk in de problemen en moet misschien hun geliefde Palazzo verkopen. Of toch Luca aan zijn lot overlaten? Moeilijke keuzes. Tussen al deze problemen door leert Cosima een man kennen, Olivier, maar hij komt nog niet op het goede moment in haar leven, zal ze hem uiteindelijk toe laten in haar leven?
Dit was weer een echte kenmerkende Steel. Ze heeft altijd haar eigen manier van schrijven. Ze maakt gebruik van korte zinnen, schrijft in de derde persoon en maakt het allemaal niet te ingewikkeld. En dat is op zijn tijd heerlijk. Ik viel bij deze direct op de mooie cover, die roept gelijk een bepaald sfeertje uit. En dat sfeertje is ook terug te lezen in het boek. Het speelt zich af in Italië, in Rome, waar het familiebedrijf gevestigd is, maar ook in Venetië waar het Palazzo staat. Het is echt een familie verhaal, in het begin wordt de familie geschiedenis op je afgevuurd, maar later komt er meer rust in en gaat het om Cosima, en de beslissingen die ze moet nemen, de zorg om haar broer en zus, het runnen van het bedrijf en de liefde. Want ze maakt in korte tijd best heel veel mee. Het is een sterke vrouw, maar toch vond ik haar ook wat ouderwets, zeker het vasthouden van de traditie voor het runnen van de tassen, maar ook het verantwoordelijkheidsgevoel richting haar broer. Maar dat maakte dit boek ook weer interessant. Je hoopt gewoon dat ze eens een keertje aan zichzelf gaat denkt. En daar komt Oliver om de hoek kijken, ze hebben veel met elkaar gemeen en hij zorgt ervoor dat zij meer rust krijgt. Het is gewoon een fijn boek om tussendoor te lezen over een interessante familie in Italië en de dingen die ze mee maken.
Dit was weer een echte kenmerkende Steel. Ze heeft altijd haar eigen manier van schrijven. Ze maakt gebruik van korte zinnen, schrijft in de derde persoon en maakt het allemaal niet te ingewikkeld. En dat is op zijn tijd heerlijk. Ik viel bij deze direct op de mooie cover, die roept gelijk een bepaald sfeertje uit. En dat sfeertje is ook terug te lezen in het boek. Het speelt zich af in Italië, in Rome, waar het familiebedrijf gevestigd is, maar ook in Venetië waar het Palazzo staat. Het is echt een familie verhaal, in het begin wordt de familie geschiedenis op je afgevuurd, maar later komt er meer rust in en gaat het om Cosima, en de beslissingen die ze moet nemen, de zorg om haar broer en zus, het runnen van het bedrijf en de liefde. Want ze maakt in korte tijd best heel veel mee. Het is een sterke vrouw, maar toch vond ik haar ook wat ouderwets, zeker het vasthouden van de traditie voor het runnen van de tassen, maar ook het verantwoordelijkheidsgevoel richting haar broer. Maar dat maakte dit boek ook weer interessant. Je hoopt gewoon dat ze eens een keertje aan zichzelf gaat denkt. En daar komt Oliver om de hoek kijken, ze hebben veel met elkaar gemeen en hij zorgt ervoor dat zij meer rust krijgt. Het is gewoon een fijn boek om tussendoor te lezen over een interessante familie in Italië en de dingen die ze mee maken.
1
Reageer op deze recensie