Het is geen standaard YA-verhaal en dat is verfrissend.

Johan Klein Haneveld is een veelschrijver en daagt zichzelf uit om telkens een ander genre of idee uit te werken. Het denkende woud is een interessant verhaal over Lilian die schijnbaar in een paradijselijk woud leeft.

Lilian en haar broer Samel leven in en woud dat hen in alles voorziet. Eten, drinken en een veilige haven, toch vertoont dit paradijs ook donkere randjes, zoals Lilian tijdens een onderzoek opmerkt. En dan wordt het verhaal wat interessanter!

Als Lilians wereld groter wordt kreeg ik een ah-moment: het gras is altijd groener aan de overkant-gevoel. Herkenbare situaties van machtsmisbruik, ongelijke sociale status en verdeeldheid komen aan bod en ik denk dat Johan best goed heeft laten zien hoe iemand die nooit hiermee te maken heeft gehad erop reageert. Wat ik een sterk punt vond is dat Lilian toch vasthoudt aan haar eigen overtuiging en dit brengt haar uiteindelijk in een gevaarlijke situatie waar ze harde en moeilijke keuzes moet maken.

Het is geen standaard YA-verhaal en dat is verfrissend. Het gelinkte woud (bestaat trouwens echt in de natuur) is mooi omschreven, ik miste wel een beetje gevoel bij de personages, hoewel Lilian het verhaal draagt vind ik haar een beetje vlak (emotieloos), maar dan kan aan mij liggen.