Kleurrijk verhaal over eigengereide vrouwen

In de boekhandel heb ik dit boek eerder gezien en in mijn handen gehad. Prachtige kaft, mooie prijzen en nominaties. Ik werd een beetje tegengehouden door de 'verschillende' verhalen maar toch bleef ik nieuwsgierig. Voor de leesclub op Hebban toch ingeschreven en absoluut niet teleurgesteld. Een prachtige roman waarin twaalf vrouwelijke personages worden beschreven met een diverse achtergrond. In een geheel eigen schrijfstijl beschrijft Bernardine Evaristo de levens van enkele zwarte vrouwen in een verschillend tijdsbeeld. Door deze schrijfstijl leest de roman als een trein. Eigenlijk is het alsof je gesprekken meeluistert in een naastgelegen treincoupé. Alle vrouwen hebben de nodige tegenstand ervaren in het leven maar vechten zich met hulp en eigengereidheid naar een gelukkigere situatie. Misschien is dat wel een klein minpunt van deze roman. Het gaat (gelukkig) altijd beter.
De verhalen komen soms automatisch samen omdat het duidelijk is wat de relatie tussen twee vrouwen is (moeder-dochter, vriendin van). In andere gevallen is dat minder direct duidelijk maar wordt dit pas later helder. Dat maakt dat het geen losse verhalen zijn maar een mooie mozaïekroman is.