Wederom een heerlijke feelgood

Wat was het weer een heerlijk verhaal! En dan ook nog een verhaal in een verhaal, want we volgen Max die de deadline voor zijn boek moet halen.

Ik vond Max in het begin echt een botte boer. Ik moest echt even wennen aan hem en vond hem in het begin dus ook niet heel loveable, al wilde ik hem aan het einde ook even met zen hoofd tegen de muur meppen. Gelukkig ontdooit ie heel langzaam en krijg je kleine glimpjes van achter zijn muren. Eva daarintegen vond ik meteen heerlijk, maar ik was wel ontzettend blij dat zij ook een persoonlijke groei door maakte. Het boek is dus echt een grumpy x sunshine, een van mijn favoriete tropes.

De schrijfstijl van Mireille is heel fijn en vol humor. Je vliegt door haar boeken heen! Ik zie nog voor me hoe Eva in de keuken staat als Max binnenkomt. Ze weet je echt mee te nemen in haar schrijfstijl en laat je de wereld zien die ze creëert. Ik waande me echt in de boshut van Max en ik zou daar best willen wonen.

Ik kan ook alleen maar zeggen ga haar boeken lezen!