Medium gelukkig

In het tweede boek van Sarah Adler volgen we Gretchen en zij is een nep-medium. Als ze ingehuurd wordt om een geitenboerderij te 'reinigen', gebeuren er allerlei dingen die ze niet verwacht. Een daarvan is de knappe jonge boer die open doet ipv een bejaarde man.

Ik moest toch een beetje inkomen in dit boek. Ik denk deels ook omdat ik niet meteen een connectie met Gretchen voelde en ik vond Charlie regelmatig ook ronduit onbeschoft.

Het boek is volledig vanuit Gretchens POV, waardoor je haar langzaam beter leert kennen. Je krijgt meer begrip voor haar en de verlatingsangst spat ervan af. Voorkomen is beter dan genezen is zo ongeveer haar motto. Je ziet haar ook een langzame groei maken door het boek heen. We leren Charlie (de MMC) minder goed kennen en dat vind ik persoonlijk jammer. Hierdoor blijft hij toch wat vlakker. Daarnaast was het side character Everett echt een van mijn favorieten, ik lag vaak dubbel om hem. En hij en Gretchen krijgen een mooie band.

De hoofdpersonages haten elkaar natuurlijk weer en draaien lekker een tijdje om elkaar heen. Er zitten ook wat spice scenes in het boek.

Ik vond haar debuut Er is liefde na de dood persoonlijk mooier en specialer en dat verhaal heeft me emotioneel enorm geraakt. Gelukkig heb ik van dit boek ook genoten, maar ik vond het toch wat minder diepgang hebben en emotie losmaken dan haar debuut.

Een lekkere, humoristische feelgood over het proberen losbreken uit familietradities, leren omgaan met verlatingsangst en het vinden van je thuis.