Lezersrecensie
Metaforenfestival.
Als je in een boekenclub zit worden boeken waar je eigenlijk niet op zit te wachten je letterlijk door de strot geduwd om het maar eens licht plastisch uit te drukken. Dit boek van Paul Lynch is zo een boek.
Ik zat niet te wachten op een dystopisch verhaal over een burgeroorlog in een westeuropees land die bijvoorbeeld net als Nederland de Euro als betaalmiddel heeft zeg maar. Gek genoeg kan wat in "Het lied van de Profeet" in Ierland gebeurt ook in Nederland gebeuren, waarom niet? Maar ook: waarom wel?
Het zal mij eerlijk gezegd een beetje een worst zijn. Als je het nieuws volgt met al die onverdraagzame zaken die in wereld aan de orde zijn ben je dan nog bereid om een "wat als"-verhaal zoals beschreven in dit boek van Paul Lynch tot je te nemen?
Ik niet moet ik u zeggen. Maar ik moet, for the sake of the boekenclub.
Mijn boekenclub is keihard, een boek niet gelezen staat op straffe van verbanning, marteling en een kras op je ziel.
Dus ja, ik moet dit wel lezen. Het moet.
En dan?
Dan stuit je op de hoofdpersoon Eilish die aan beeldspraak en metaforen aan elkaar hangt. Een waar metaforenfestival. Het zijn vooral 'gedachten' die het moeten ontgelden.
Het woord komt erg veel voor in het boek, 37 x om precies te zijn en al die gedachten liggen op een plank te wachten, vallen als scherven op de grond uiteen, gedacht(en) lijken in dit boek een eigen leven te leiden. Je kunt ze overal tegenkomen, ja zelfs verstopt achter een deur.
De lezer ontkomt er niet aan dat Eilish microbioloog is. Bloed kruipt als een personage door het boek in wetenschappelijke beschrijvingen:
"In het bloed leeft het celweefsel nog, de rode en witte cellen proberen in een vreemde onwetendheid hun werk te doen terwijl het bloed het hellende wegoppervlak volgt alsof het had gedacht zich door de goot naar het grondwater te laten voeren, waar het uiteen zal vallen en daarna weer zal terugkeren"
Al dat geneuzel gaat wat mij betreft wel ten nadele van het verhaal. Literatuurliefhebbers smullen bij de proza van Paul Lynch. Dan zal ik wel geen liefhebber zijn.
En toch geef ik dit boek nog 3 sterren... waarom?
Ik zat niet te wachten op een dystopisch verhaal over een burgeroorlog in een westeuropees land die bijvoorbeeld net als Nederland de Euro als betaalmiddel heeft zeg maar. Gek genoeg kan wat in "Het lied van de Profeet" in Ierland gebeurt ook in Nederland gebeuren, waarom niet? Maar ook: waarom wel?
Het zal mij eerlijk gezegd een beetje een worst zijn. Als je het nieuws volgt met al die onverdraagzame zaken die in wereld aan de orde zijn ben je dan nog bereid om een "wat als"-verhaal zoals beschreven in dit boek van Paul Lynch tot je te nemen?
Ik niet moet ik u zeggen. Maar ik moet, for the sake of the boekenclub.
Mijn boekenclub is keihard, een boek niet gelezen staat op straffe van verbanning, marteling en een kras op je ziel.
Dus ja, ik moet dit wel lezen. Het moet.
En dan?
Dan stuit je op de hoofdpersoon Eilish die aan beeldspraak en metaforen aan elkaar hangt. Een waar metaforenfestival. Het zijn vooral 'gedachten' die het moeten ontgelden.
Het woord komt erg veel voor in het boek, 37 x om precies te zijn en al die gedachten liggen op een plank te wachten, vallen als scherven op de grond uiteen, gedacht(en) lijken in dit boek een eigen leven te leiden. Je kunt ze overal tegenkomen, ja zelfs verstopt achter een deur.
De lezer ontkomt er niet aan dat Eilish microbioloog is. Bloed kruipt als een personage door het boek in wetenschappelijke beschrijvingen:
"In het bloed leeft het celweefsel nog, de rode en witte cellen proberen in een vreemde onwetendheid hun werk te doen terwijl het bloed het hellende wegoppervlak volgt alsof het had gedacht zich door de goot naar het grondwater te laten voeren, waar het uiteen zal vallen en daarna weer zal terugkeren"
Al dat geneuzel gaat wat mij betreft wel ten nadele van het verhaal. Literatuurliefhebbers smullen bij de proza van Paul Lynch. Dan zal ik wel geen liefhebber zijn.
En toch geef ik dit boek nog 3 sterren... waarom?
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van WeerdtW
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
Als rechercheur Emmy Clifton de verdwijning van twee tienermeisjes onderzoekt, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
