Lezen als een meanderende rivier.

Lezen als een traag stromende rivier, zin na zin, regel na regel, alinea na alinea en (jawel) bladzijde na bladzijde.
Ademteug na ademteug onderga je als lezer dit verhaal tot het meanderen stopt, helaas, na ruim 1200 bladzijden. Onderwijl heb ik ook nog de hoofdpersoon Max (hardop) voor Oetlul uitgemaakt omdat hij maar geen afscheid kan nemen van die overschillige Mischa.
(Is zo een laatste opmerking reeds een spoiler?)

Je zou er als doorgewinterde lezer nog wel eens tegenop kunnen zien om een begin te maken aan zo'n dikkerd van een pil. Maar deze roman met al zijn kracht en cultuur en boeiende personages is verrekte lastig om weg te leggen.
En ach, uw kennis op het gebied van de flower power en de Vietnam oorlog wordt ook nog eens op de proef gesteld. Dit boekt tikt veel zo niet alles aan wat een mensen leven in al haar facetten aan zou kunnen raken.
Ik zou eenieder dit boek aan willen raden, maar daar ben ik dan weer te bescheiden voor.