Lezersrecensie
Aangrijpend maar hoopvol
Wat kan ik zeggen over deze roman? Verpletterend, schrijnend, ongemakkelijk, rauw maar ook vol van liefde, hoop en veerkracht.
Nuri en Afra zijn een jong stel die samen met hun zoontje Sami in Aleppo wonen. Aleppo ligt in puin en de bedreigingen komen steeds dichterbij. Nuri ziet nog maar één uitweg. Zo snel mogelijk vluchten uit de stad en hun neef Mustafa en zijn gezin achterna reizen. Net voor de vlucht zal plaatsvinden komt de kleine Sami om bij een bombardement. Sami sterft in de armen van Afra en vanaf dat moment verdwijnt het licht uit haar ogen.
Afra en Nuri maken een helse tocht via Turkije en Griekenland naar Engeland. Ook de vreselijke boottocht blijft hun niet bespaard . De ontberingen zijn verschrikkelijk, niet alleen voor Nuri en Afra maar voor iedereen die hun pad kruist.
Afra was in Aleppo een gerenommeerd kunstenaar en Nuri had samen met zijn neef Mustafa een bijenhouderij. Aan deze idylle is een aantal jaren geleden een bruut einde gekomen door de burgeroorlog die nog steeds gaande is.
In flashbacks beleeft Nuri zijn leven in Syrië en op weg naar zijn nieuwe thuisland merk je dat hij gaandeweg de weg kwijt raakt en in zichzelf keert. Afra tekent en schildert niet meer en zit in haar duisternis opgesloten. Twee mensen dicht bij elkaar maar ook mijlenver van elkaar verwijderd.
Zijn neef Mustafa is al vooruit gereisd en via de mail houden ze contact. Het lukt Mustafa om weer met bijen te gaan werken en dat vooruitzicht houdt Nuri weer op de been.
De schrijfster heeft tijdens haar vrijwilligerswerk op Lesbos veel verhalen gehoord en ze wilde er iets mee doen, deze verhalen moeten de wereld in om te laten zien hoe mensonterend en uitzichtloos de situatie in de vluchtelingenkampen zijn. De meest verschrikkelijke dingen, dingen die ons voorstellingsvermogen te boven gaan, zijn daar aan de orde van de dag.
De schrijfster houdt ons goed bij de les en het boek wordt niet zwaarmoedig, integendeel. Er gloort een sprankje hoop en die wordt met beide handen gegrepen.Laten we dit boek op de kaart zetten, op de literatuurlijst van de scholen plaatsen en laten we goed nadenken voor we weer schamper doen over vluchtelingen. Niemand laat zomaar alles achter,huis en haard.
Dit boek krijgt van mij welverdiend 5 sterren.
Nuri en Afra zijn een jong stel die samen met hun zoontje Sami in Aleppo wonen. Aleppo ligt in puin en de bedreigingen komen steeds dichterbij. Nuri ziet nog maar één uitweg. Zo snel mogelijk vluchten uit de stad en hun neef Mustafa en zijn gezin achterna reizen. Net voor de vlucht zal plaatsvinden komt de kleine Sami om bij een bombardement. Sami sterft in de armen van Afra en vanaf dat moment verdwijnt het licht uit haar ogen.
Afra en Nuri maken een helse tocht via Turkije en Griekenland naar Engeland. Ook de vreselijke boottocht blijft hun niet bespaard . De ontberingen zijn verschrikkelijk, niet alleen voor Nuri en Afra maar voor iedereen die hun pad kruist.
Afra was in Aleppo een gerenommeerd kunstenaar en Nuri had samen met zijn neef Mustafa een bijenhouderij. Aan deze idylle is een aantal jaren geleden een bruut einde gekomen door de burgeroorlog die nog steeds gaande is.
In flashbacks beleeft Nuri zijn leven in Syrië en op weg naar zijn nieuwe thuisland merk je dat hij gaandeweg de weg kwijt raakt en in zichzelf keert. Afra tekent en schildert niet meer en zit in haar duisternis opgesloten. Twee mensen dicht bij elkaar maar ook mijlenver van elkaar verwijderd.
Zijn neef Mustafa is al vooruit gereisd en via de mail houden ze contact. Het lukt Mustafa om weer met bijen te gaan werken en dat vooruitzicht houdt Nuri weer op de been.
De schrijfster heeft tijdens haar vrijwilligerswerk op Lesbos veel verhalen gehoord en ze wilde er iets mee doen, deze verhalen moeten de wereld in om te laten zien hoe mensonterend en uitzichtloos de situatie in de vluchtelingenkampen zijn. De meest verschrikkelijke dingen, dingen die ons voorstellingsvermogen te boven gaan, zijn daar aan de orde van de dag.
De schrijfster houdt ons goed bij de les en het boek wordt niet zwaarmoedig, integendeel. Er gloort een sprankje hoop en die wordt met beide handen gegrepen.Laten we dit boek op de kaart zetten, op de literatuurlijst van de scholen plaatsen en laten we goed nadenken voor we weer schamper doen over vluchtelingen. Niemand laat zomaar alles achter,huis en haard.
Dit boek krijgt van mij welverdiend 5 sterren.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Wemmie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
