Een zeer bijzonder boek!

Delia Owens(1949) is met dit boek niet aan haar proefstuk toe. Eerder was ze coauteur van drie non-fictie bestsellers over haar leven als bioloog in Afrika. Daar waar de rivierkreeften zingen is haar romandebuut en stond 34 weken op de eerste plaats in de bestsellerlijst van de New York Times. De titel is geïnspireerd op het moment dat Delia Owens zelf jong was en haar moeder zei “ga zo diep in het woud waar de rivierkreeften zingen”(bron youtube).

*Kya Clark is heel jong als ze door haar moeder wordt achtergelaten in het moeras van Barkley Cove, in een hutje bij haar gewelddadige vader. Als haar vader ook verdergaat met zijn leven en vertrekt, blijft de kleine Kya zonder inkomsten achter. Kya leert om te leven met het ruilen van vis en mosselen. Ze leeft samen met de natuur in eenzaamheid, de zee zijn haar armen van troost en de meeuwen haar vrienden. Als ze Tate leert kennen gaat er een nieuwe wereld voor haar open, een wereld van kennis en liefde. Toch worstelt ze met de angst om achter te worden gelaten.

Dit boek is een bijzonder boek, een boek waar eenzaamheid heerst, overleven een begrip is. Deze begrippen worden beschreven door prachtige metaforen en vergelijkingen die je toch bij de keel grijpen. Toch blijft het hier niet bij gevoelens, beschrijvingen van de natuur worden niet enkel gebruikt als omgeving, maar ook als een deel van het verhaal, een blad dat neervalt, vuurvliegjes die paren elke beschrijving vult de gevoelens van Kya aan. Je leest de beschrijvingen haast op een poëtische manier. Het begin was er één waar ik echt moest wennen aan de schrijfwijze, was het even een overvloed aan beschrijvingen, toch eens je de schrijfwijze gewoon bent en Kya in je armen sluit houdt het verhaal je in de ban en dompelt de auteur de lezers onder in een bad vol gevoelens.
Het einde zag ik van mijlen en ver aankomen en toch slaagt Owens erin om met een kleine verrassing op de proppen te komen. Het einde sluit een bijzonder verhaal af, een verhaal van eenzaamheid maar ook hoop.