Waar zijn de superlatieven voor dit meesterwerk

De schaduw van de wind lag hier al lang te wachten, het eerst boek van vier delen kan ik nu zeker subliem noemen. De auteur heeft hier zeker een meesterwerk neergezet dat ik blijkbaar veel te lang in de kast heb laten staan.

*Zomer 1945, Barcelona, Daniel wordt door zijn vader meegenomen naar het Kerkhof der Vergeten Boeken. Dit is een plaats met kleine gangetjes vol geheimen parels van boeken. Daar mag hij een boek uitkiezen, in een hoek van een boekenkast, in wijnkleurig leer gebonden staat het boek ‘de schaduw van de wind – Julian Carax’. Wat Daniel niet weet is vanaf hij het boek in handen heeft, het boek zijn leven een totaal andere wending geeft. Het laat hem niet meer los, nieuwsgierig als Daniel is gaat hij op zoektocht naar de schrijver, het verhaal en dit alles heeft invloed op zijn eigen leven, zijn eigen zoektocht naar zichzelf.

Hoeveel superlatieven kan ik in deze recensie neerschrijven, vanaf het begin was ik in de ban van het verhaal, de tijdsgeest die de auteur goed weergeeft en je een totaal ander beeld geeft van het huidige bruisende Barcelona. Aantrekkingskracht wordt op een bijzondere manier verwoord en het verhaal bestaat uit schakels die verweven wordt tot een prachtige ketting. Geen enkel moment zakt het toch redelijke dikke boek ineen met een einde dat het geheel mooi afsluit, ik sloot het zonder vragen maar wel met een gevoel dat ik mijn top 25 moet aanpassen.