Wantrouwen en twijfel heerst tijdens het lezen!

De Noorse Helene Flood (1982) is psycholoog en wetenschapper, haar debuutthriller de therapeut is direct bij het verschijnen de Noorse bestsellerlijsten doorgestoten, de rechten van het boek zijn verkocht aan meer dan 20 landen. Dat Helene Flood van beroep psycholoog is merk je gedurende heel het verhaal, uniek door zijn gedachtengang van het hoofdpersonage en het twijfel zaaien tijdens het lezen.

*Sara en Sigurd wonen in het afgeleefd geërfd huis van de opa van Sigurd. Klusjes stappelen zich op doordat Sigurd zich op zijn werk stort als architect. Sara werkt als therapeut en heeft haar praktijk thuis en werkt met tieners elk met hun eigen problematiek. Haar praktijk geraakt niet echt van de grond en eenzaamheid overheerst bij haar. Nadat Sigurd vertrekt op weekend met zijn vrienden, verdwijnt hij plotseling, het enig wat Sara nog ontvangt is een voicemail bericht dat hij goed is aangekomen. Maar niets is minder waar, Sigurd wordt dood aangetroffen. Er start een rollercoaster aan emoties, Sara denkt dat ze de realiteit in het lege, grote huis. Wat zijn die geluiden en waarom veranderen spullen van plaats? Is alles wel wat het lijkt, wie is er nog te vertrouwen, is Sara de pedalen aan het verliezen?

Heel het verhaal is geschreven door het ik-perspectief, de lezer maakt als het ware een wandeling door het hoofd van Sara en dit is een goede zet van de auteur, wantrouwen en twijfel heerst tijdens het lezen. De auteur zet uiterlijke beschrijvingen neer met een onderliggend gevoel van het hoofdpersonage en dit op een emotioneel intelligente manier geschreven. Je volgt twee weken in het leven van Sara en daar wringt af en toe het schoentje, bepaalde dagen want zo start elk hoofdstuk waren wat te uitgebreid en langdradig. Toch blijft het een verhaal waar je in door wil lezen, het mysterieuze overwint van de toch langdradige schrijfwijze. Met een einde zonder toeters en bellen, toch verrassend maar op een heel rustige manier afgesloten.