Lezersrecensie
Een mooi fantasievol plot over een moeilijke onderwerp 'De dood'
De Amerikaanse fantasieromanschrijver TJ Klune heeft het verhaal Het gefluister achter de deur (originele titel Under the wispering) geschreven nadat hij zelf een verlies heeft geleden, zijn verlies stuurde hem op een zoektocht om te begrijpen wat het verdriet is en hoe het hem zo heeft verandert. De rode draad doorheen het verhaal is afscheid nemen, toch lopen er ook enkele thema’s zoals vriendschap, angstaanvallen, jezelf zijn doorheen dit unieke plot.
*Wallace Price is een gehaaide advocaat, hij is kil en berekend. Wanneer hij plots sterft, bevindt hij zich op zijn eigen uitvaart. Om zijn oversteek te maken leert hij de gids Mei kennen. Mei neemt Wallace mee naar het theehuis van Hugo, de veerman die mensen helpt om over te steken naar wat hierna komt. Toch Wallace is hier niet klaar voor, vol razernij en teleurstelling blijft hij in het theehuis. Het theehuis en zijn bijzondere bewoners slaan hun armen om Wallace heen.
Het gefluister achter de deur speelt zich grotendeels af in het theehuis, toch geen angst deze bijzondere omgeving is boeiend door zijn bewoners. Alle karakters verschijnen voor de ogen van de lezer door hun goed beschreven emoties. Humor (denk hierbij aan het karakter Nelson) is een belangrijke insteek in het verhaal, een insteek die ondergedompeld wordt in een bad van troost en wijsheid.
Vooral in het begin van het boek vertraagt het verhaal met momenten en moet je als lezer even doorzetten om tot de essentie te komen: een mooi fantasievol plot over een moeilijk onderwerp ‘De dood’. En dat de auteur zelf rouw heeft ervaren lees je, ook al krijg je soms het sprookjesgevoel toch blijven de fases van rouw heel realistisch en worden ze elk apart beschreven. De pen van Klune is een mooie pen, een pen dat met eenvoudige woorden het verhaal versiert met prachtige citaten.
‘Iedereen raakt vroeg of laat weleens de weg kwijt, en dat komt niet alleen door hun fouten of door de beslissingen die ze nemen. Dat is omdat ze op een vreselijke, prachtige manier menselijk zijn.’
*Wallace Price is een gehaaide advocaat, hij is kil en berekend. Wanneer hij plots sterft, bevindt hij zich op zijn eigen uitvaart. Om zijn oversteek te maken leert hij de gids Mei kennen. Mei neemt Wallace mee naar het theehuis van Hugo, de veerman die mensen helpt om over te steken naar wat hierna komt. Toch Wallace is hier niet klaar voor, vol razernij en teleurstelling blijft hij in het theehuis. Het theehuis en zijn bijzondere bewoners slaan hun armen om Wallace heen.
Het gefluister achter de deur speelt zich grotendeels af in het theehuis, toch geen angst deze bijzondere omgeving is boeiend door zijn bewoners. Alle karakters verschijnen voor de ogen van de lezer door hun goed beschreven emoties. Humor (denk hierbij aan het karakter Nelson) is een belangrijke insteek in het verhaal, een insteek die ondergedompeld wordt in een bad van troost en wijsheid.
Vooral in het begin van het boek vertraagt het verhaal met momenten en moet je als lezer even doorzetten om tot de essentie te komen: een mooi fantasievol plot over een moeilijk onderwerp ‘De dood’. En dat de auteur zelf rouw heeft ervaren lees je, ook al krijg je soms het sprookjesgevoel toch blijven de fases van rouw heel realistisch en worden ze elk apart beschreven. De pen van Klune is een mooie pen, een pen dat met eenvoudige woorden het verhaal versiert met prachtige citaten.
‘Iedereen raakt vroeg of laat weleens de weg kwijt, en dat komt niet alleen door hun fouten of door de beslissingen die ze nemen. Dat is omdat ze op een vreselijke, prachtige manier menselijk zijn.’
1
Reageer op deze recensie