Beer is donker met een fabelachtige mist

Als kind hield auteur Julia Phillips van de sprookjes van Grimm, voor het boek Beer vond ze haar inspiratie in het sprookje Sneeuwwitje en Rozenrood. Zelf wou ze een verhaal schrijven dat angstaanjagend en levend voor je ligt, een verhaal dat je niet helemaal kunt geloven. En daar is de schrijfster zeker in geslaagd, Beer heeft iets weg van een donker sprookje ondergedompeld in een herkenbare gevoelenswereld.

*Twee zussen Sam en Elena worstelen om rond te komen op het eiland San Juan. Het leven van de twintigers wordt overheerst door de zorg voor hun zieke moeder. De realistische Elena spant zich in om alle eindjes aan elkaar te knopen. Sam droomt dan weer van een betere toekomst weg van het eiland. Een beter leven samen met haar zus. Deze droom wordt verstoord door de komst van een enorme beer. Waar Sam wordt overrompeld door angst, krijgt Elena een enorme fascinatie voor dit kolossale dier. Zijn aanwezigheid verandert de wegen van de zussen.

Wat een ongelofelijke opbouw! Ingenieus! Het doek gaat langzaamaan open over de relatie van de zussen. Waardoor de lezer echt gedreven wordt om verder te lezen. Vergeet niet: soms is niet alles wat het is, dat bewijst het verhaal Beer. Met kleine stukjes verleden die doorheen het plot worden verteld, krijgt de lezer een beeld van de familie Arthur. De eenzaamheid druipt over de woorden heen. Onuitgesproken wensen en ingevulde verlangens zijn maar enkele thema’s die over het San Juan Island hangen. Beer is niet snel of groot, Beer is eerder donker met een fabelachtige mist.