Een must read voor de fans van vertraagd lezen

Na 12 jaar duikelde auteur Elizabeth Gilbert haar pen opnieuw in het genre roman, met het hart van alle dingen keerde ze terug naar haar oorsprong als fictie-schrijver. Drie jaar heeft ze onderzoek gedaan voor ze het verhaal schreef. Het verhaal gaat over de familie Whittaker, een familie die haar fortuin haalt in botanische handel. Als je denkt dat je een familie-saga leest, kom je bedrogen uit; Alma Whittaker speelt hier vooral de hoofdrol in het 624 bladzijden lange verhaal.

*19 de eeuw: Alma Whittaker is een intelligente vrouw, dochter van Beatrijs Deventer en Henry Whittaker. Een selfmade man die de wereld is rondgetrokken op zoek naar de meest vernieuwende planten. Planten die worden verhandeld in de medische wereld. Whittakers hebben een groot fortuin. Helaas, leeft de jonge Alma een minder avontuurlijk leven, ze is de secretaresse en rechterhand van haar vader. Buiten ontdekt ze de wereld van mossen, Alma beseft dat dit haar wereld kan zijn.

Het verhaal beslaat verschillende delen. De eerste bladzijden zijn een beeld van de wereld en gemaakte reizen van Henry Whittakker. Hier loopt zeker een afstand tussen lezer en verhaal. Het blijkt wat zwoegen door de afwisseling van verhaal en fragmentarische pen.
Toch het tweede deel, het leven van Alma in White Acre, Philadelphia, haalt de schrijfster een iets vlottere pen tevoorschijn. Je krijgt een beeld van de familie en onderlinge relaties. Als de jonge vriendin, buurvrouw Retta tevoorschijn komt, heerst er een frisse wind doorheen de stugge familie. Het verhaal wordt wat lichter en leest wat vlotter.
Lang zinnen en kort zinnen kabbelen verder doorheen de eenzaamheid die als een rode draad door het verhaal van Alma loopt. Een personage dat Gilbert goed weet neer te zetten en ook hier wordt gebruik gemaakt van gedetailleerde lange zinnen.
Voor de liefhebber van een verhaal traag te lezen is deze roman ‘een must read’. Zelf mistte ik hier en daar emoties en moest me inspannen om door het derde deel te geraken.