Lezersrecensie
Een eerlijk relaas
Presentator en programmaker Malou Holshuijsen (1987 ) schrijft in haar debuutroman “Zachtop lachen” haar eigen jeugdtrauma van zich af. De auteur zweeg jarenlang over het verlies van een goede vriendin daardoor ging haar gevoelsleven op slot. Haar gevecht, zoektocht vonden een plek in Zachtop lachen. Dat deze autobiografische roman een plaatsje heeft verovert op de shortlist Hebban debuutprijs 2022 is volledig terecht, dit kan je beamen als je het boek dichtslaat.
*De jonge vrouw Malou worstelt met paniekaanvallen, slaap is haar ergste vijand want slaap betekent nachtmerries. Buitenkomen is een opgave, de angst een vijand. Wanneer ze bij een psycholoog terecht komt, graaft deze in Malou’s verleden en familiebanden. Malou komt in overlevingsmodus en probeert eerst alles weg te lachen, want is dit niet wat ze heeft aangeleerd? Emoties verzwijgen en lachen is een draad doorheen haar opvoeding.
Eerlijk en rauw vertelt Malou haar eigen verhaal met hier en daar een mooie metafoor. Onmiddellijk heeft de lezer door dat het relaas geschreven is uit eigen ervaring en zullen sommige delen herkenbaar zijn, want hoe makkelijk is het om emoties weg te lachen, zoeken we allen naar een eigen soort overlevingsmodus? Een overlevingsmodus die ons soms met de paplepel is ingegeven en ook bij Malou. De pen van de auteur leest vermakelijk en met momenten geeft ze een dikke vette knipoog naar de lezer. Een draad van sarcasme en zwarte humor loopt door het plot heen en de lezer wordt meegetrokken in de therapiesessies die Mia volgt, toch stap je mee in het proces van Mia met vallen en opstaan. Deze ontwikkeling grijpt aan maar door de humor blijft het verhaal zacht zonder dat het geheel te beladen en zwaar wordt. Het boek is een heen en weer, naar het verleden en heden, dit blijft zeer duidelijk door de tussentitels. De schrijfster blijft trouw aan de leeftijd van Malou en met momenten lees je de eerlijke gedachtegang van een kind. Zachtop lachen is een mooi staaltje schrijfwerk, herkenbaar, gevoelig..en met het nodige snuifje humor!
*De jonge vrouw Malou worstelt met paniekaanvallen, slaap is haar ergste vijand want slaap betekent nachtmerries. Buitenkomen is een opgave, de angst een vijand. Wanneer ze bij een psycholoog terecht komt, graaft deze in Malou’s verleden en familiebanden. Malou komt in overlevingsmodus en probeert eerst alles weg te lachen, want is dit niet wat ze heeft aangeleerd? Emoties verzwijgen en lachen is een draad doorheen haar opvoeding.
Eerlijk en rauw vertelt Malou haar eigen verhaal met hier en daar een mooie metafoor. Onmiddellijk heeft de lezer door dat het relaas geschreven is uit eigen ervaring en zullen sommige delen herkenbaar zijn, want hoe makkelijk is het om emoties weg te lachen, zoeken we allen naar een eigen soort overlevingsmodus? Een overlevingsmodus die ons soms met de paplepel is ingegeven en ook bij Malou. De pen van de auteur leest vermakelijk en met momenten geeft ze een dikke vette knipoog naar de lezer. Een draad van sarcasme en zwarte humor loopt door het plot heen en de lezer wordt meegetrokken in de therapiesessies die Mia volgt, toch stap je mee in het proces van Mia met vallen en opstaan. Deze ontwikkeling grijpt aan maar door de humor blijft het verhaal zacht zonder dat het geheel te beladen en zwaar wordt. Het boek is een heen en weer, naar het verleden en heden, dit blijft zeer duidelijk door de tussentitels. De schrijfster blijft trouw aan de leeftijd van Malou en met momenten lees je de eerlijke gedachtegang van een kind. Zachtop lachen is een mooi staaltje schrijfwerk, herkenbaar, gevoelig..en met het nodige snuifje humor!
2
Reageer op deze recensie
