Geen hoogvlieger

Via de Libelle Leesclub kreeg ik dit boek toegestuurd. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet zo van de ‘dierenboeken’ ben, en dat de kaft me meteen al niet erg aansprak. Maar een gegeven paard kijk je niet in de bek, en ik besloot het boek een eerlijke kans te geven.

Aan dit boek gaan twee andere boeken vooraf, op de eerste twee bladzijden wordt een korte samenvatting gegeven, zodat het niet nodig is om de andere boeken te lezen en mee te zijn. Fijn gedaan.

Tijdens een vakantie in een Spaans bergdorp kwam Boef op het pad van Jana en haar man, en ze besloten hem te adopteren en mee naar België te nemen. Boef bleek geen simpele hond zijn, maar uiteindelijk slaagden ze erin om hem aan de mensenwereld te laten wennen.
Wanneer ze verhuizen naar de Franse Pyreneeën gaat er een heel andere wereld voor hen open, een wereld waarin de natuur regeert en de mens zich daaraan moet aanpassen. Het is bewonderenswaardig hoe zij die stap hebben durven zetten, en ook hoeveel werk ze verzetten om hun eigen paradijsje leefbaar te maken en houden,
Boef blijft een rode draad in het verhaal, zijn moeilijke karakter dat naarmate hij ouder wordt toch een tikkeltje meegaander/rustiger wordt.

Dit is een aardig tussendoortje, maar geen hoogvlieger. De schrijfstijl is niet bijzonder, en er zit ook best veel herhaling in het boek. Wie Boef al volgde zal er ongetwijfeld meer door aangesproken worden.

Met dank aan de Libelle Leesclub voor het recensie-exemplaar.