Iets te voorspelbaar en ongeloofwaardig

Gioia voelt zich een buitenbeentje, zit niet zo goed in haar vel, en haar thuissituatie is niet top. Ze heeft een denkbeeldige vriendin, Tonia, die voor haar erg belangrijk is, en die een klankbord is bij de moeilijkheden van het leven.
Wanneer ze op een avond wegloopt, komt ze Lo tegen, een jongen met wie ze een bijzondere band opbouwt. Maar wie is deze Lo precies, en klopt het wat hij haar vertelt?
Het boek is vooral een zoektocht, van Gioia naar zichzelf, maar ook naar wie Lo is, wat hij voor haar betekent, en andersom. Er is ook nog de klassieke leraar die haar steunt en een soort vaderfiguur voor haar is.

Dit boek stond al lang op mijn te-lezen-lijstje, en het begin was veelbelovend. Wat een vaart zit erin, en wat een leuke manier om alles te beschrijven (personen, dingen, gevoelens). Er staan echt mooie vondsten in het boek, die je wil onthouden. Ook de bijzondere woorden van Gioia zijn leuk gevonden.

En toch, er zit heel veel herhaling in het boek, en veel is voorspelbaar.
Ik heb op een gegeven moment getwijfeld of ik wel zou doorlezen, omdat ik het op een gegeven moment wel ‘gezien’ had. Toch heb ik doorgelezen, en werd ik nog wel verrast door de verhaallijn.
Maar alles bij elkaar genomen vond ik het te voorspelbaar, te veel in herhaling vallend, en soms ook ongeloofwaardig. Misschien ben ik niet de juiste doelgroep, maar van andere young adults heb ik wél genoten.

(en de titel in het Nederlands vind ik wel erg jammer, er blijft niets over van de oorspronkelijke titel. Maar die is dan misschien ook niet zo gemakkelijk te vertalen?)

***(*)