Hartverscheurend mooi

Wat een beklijvend boek!

Het boek gaat over twee zussen, waarvan de jongste aan een mentale stoornis lijdt (schizofrenie of een bipolaire stoornis, of iets daar tussenin). De mensen die het dichtst bij haar staan (met haar zus voorop) willen het beste voor haar, en doen daar, elk op zijn/haar eigen manier, hun best voor.

Dit boek gaat over de liefde en band tussen twee zussen en de impact van een mentale stoornis op de naaste omgeving. Over saudade (‘Een vaag verlangen naar iets wat nooit meer kan bestaan, of misschien nooit bestaan heeft’) en querencia (‘De plek waar we ons het meest op ons gemak voelen, waar we weten wie we zijn, waar we het meest onszelf zijn’). Een zoektocht op vele verschillende vlakken. Op welke manier goed te kunnen leven, en hoe op de meest juiste manier hulp te kunnen bieden.

Mira T. Lee vertelt het verhaal vanuit verschillende standpunten, soms in de derde persoon, soms in de eerste persoon, zonder dat dit ooit storend is. De karakters zijn zeer goed uitgewerkt, en je krijgt sympathie voor elk van hen. Je sluit hen allemaal in je hart, en je wil zo graag dat het goed gaat met Lucia, dat ze haar manier vindt om met het leven, de wereld en vooral haar ziekte om te gaan. Omdat dat ook zo’n impact heeft op de andere personages.
Vooral de hoofdstukken verteld vanuit het standpunt van Lucia zelf vond ik erg sterk. Omdat je als het ware mee haar hoofd in kruipt. Zo krijg je begrip voor wat zij moet doormaken, haar hallucinaties, gedachtekronkels, haar slangen, zoals zij ze zelf noemt.

En dat einde, hartverscheurend, maar zo mooi passend.

Dit boek en de karakters blijven hangen, ze raken me echt. En dat heb ik niet gauw.

Een aanrader!