Dramaqueen Mus

Merel, Mus voor de vrienden, wordt binnengebracht in een instelling, om er tot rust te komen. Op dat moment weet je dat ze het ergens heel moeilijk mee heeft, en dat eerste hoofdstuk deed me zeker uitkijken naar de rest van het boek. Helaas heeft het de verwachtingen niet kunnen waarmaken.

Mus worstelt, na de echtscheiding van haar ouders, met de nieuwe vriend van haar moeder. Begrijpelijk, maar de uitwerking hiervan vind ik minder geloofwaardig. Het lijkt alsof het hele boek zich op een amper een paar dagen afspeelt, wat ik me niet kan voorstellen.
Bovendien is het boek niet echt vlot geschreven: hier en daar kloppen er kleine dingen niet, soms is er een vreemde woordkeuze, en er zitten ook echt bizarre vergelijkingen in (bv. ‘Zijn huid voelde aan als een dode rat die op een vuilnisbelt op een vers lijk zat te wachten.’ Huh?)
Mus komt ook over als een echte dramaqueen, wat op zestienjarige leeftijd niet onlogisch is, maar toch werd dit iets te ver doorgedreven, en kon ze op geen enkel moment mijn sympathie opwekken.

Gelukkig was dit geen al te dik boek, anders had ik het waarschijnlijk niet uitgelezen.