acceptabel debuut

Toen Rianne Meijburg tweede werd in de Voorjaarskriebels schrijfwedstijd van de Verhalenfabriek en daarmee een boekcontract won werd het tijd om anderen haar verhalen te laten lezen. Dat resulteerde in het korte verhaal ‘Bloedverwant’.
Rianne schrijft nog maar een jaar of twee naast haar reguliere baan als psychiater.
‘Bloedverwant’ gaat over Chloé. Haar vader is overleden en haar wacht de zware klus om zijn spullen op te ruimen. Ze wil dit in haar eentje doen, hulp is absoluut niet welkom. Zelfs haar geliefde houdt ze op afstand. In de hoeveelheid foto’s die ze vindt komt ze één tegen die vragen oproept. Als ze op onderzoek uitgaat vindt niet iedereen dit geslaagd. Ze komt terecht in een web van geheimen en daarmee brengt ze haar eigen leven in gevaar.
In het korte verhaal probeert Rianne heel veel te vertellen en het lijkt erop dat ze dit compenseert door het gebruik van korte zinnen. Hierdoor krijgt het verhaal wel vaart. Maar deze korte zinnen zorgen er ook voor dat de zinsopbouw soms niet goed wordt weergegeven. Het boek is in de ik-persoon geschreven en de problemen van Chloé zien we al snel. Rouw, verlatingsangst en alcoholmisbruik komen onder anderen aan bod. Maar ook het chaotische opruimen en de zoektocht achter de waarheid van de foto komen voorbij. Chloé ontdekt uiteindelijk dat haar vader een geheim had en wat zijn geheim was. De plot vond ik soms wat vergezocht, maar voor een debuut acceptabel. De schrijfster heeft zeker potentie om tot nog meer mooie verhalen te komen. En dan hopelijk binnenkort in een boek, waarin verhaallijnen de kans krijgen om verder uitgediept te worden.