geloofswaanzin

‘Het woord’ is het derde boek uit de serie met Anne Verelst, politie-inspecteur in Antwerpen, geschreven door Luc Vos.
De auteur is geen onbekende in de schrijverswereld, in mei 2020 won hij de Zwarte Sneeuw schrijfwedstrijd. En ook bij schrijfwedstrijden van Godijn Publishing, bij Hermes of bij Schrijven Online haalde hij podiumplaatsen.

In ‘Het woord’ krijgt Anne Verelst te maken met de verdwijning van meerdere jonge vrouwen. Ze moet samen met haar team onderzoeken of de zaken verband met elkaar houden en uiteraard deze vrouwen, het liefst levend, terugvinden.
Ze tasten in het duister, en ook na veertien dagen intensief speurwerk is er nog geen spoor van de vrouwen maar ook hoe en waarom ze verdwenen is onduidelijk. De druk om ze terug te vinden wordt opgevoerd als de media aandacht aan de verdwijningen begint te besteden. Ook groeit de onrust bij de inwoners van de stad. Wie is er verantwoordelijk voor deze verdwijningen? Wie is het volgende slachtoffer?
Een aantal keren wordt een predikant en zijn vrouw gevraagd om informatie. Zij staan tenslotte elke dag op verschillende straathoeken het gospel te verkondigen.
In maar liefst vierhonderdacht bladzijden wordt de misdaad opgelost, en daar ligt direct mijn bezwaar. De daders worden wel heel vaak aan het woord gelaten, de schuldigen vallen veel in herhalingen. Tel daarbij het geheim van één van hen, dat er eigenlijk wel dik bovenop ligt, maar pas in de laatste bladzijden onthuld wordt. Het is te veel. Langzaam krijg je wel wat medelijden met ze, maar ik had ook wel onbegrip waarom ze niet in opstand kwamen.
Anne en de hoofdinspecteur kunnen wel iets beter door één deur dan in “Zeven”, maar hij heeft nog steeds last van stemmingswisselingen. Ik vind hem nog steeds geen prettige man.
Ik hoop dat het volgende boek over Anne weer een ‘normaal’ aantal pagina’s gaat tellen, want ik wil nog wel meer over haar lezen, ze is een intrigerende persoonlijkheid.