onbevredigend verhaal

Als Laura na een avondje uit, thuiskomt vindt ze haar ouders doodgeschoten. Dit is niet het eerste drama dat ze in haar leven meemaakt. Ze heeft moeite met het feit dat ze op een tante na, alleen achterblijft. Als ze een zelfmoordpoging doet, wordt ze opgenomen in een kliniek met andere vrouwen die ook psychische problemen hebben. Toch voelt ze zich hier al gauw thuis en maakt zelfs vriendinnen. Ook in deze kliniek is Jorit, hij is een aankomend verpleegkundige die hier stage loopt. Ze hebben een klik, ook kan Laura het goed vinden met een mede patiënt, Monique.
Het boek heeft 3 verhaallijnen, een uit het perspectief van Laura, een vanuit Jorit en een vanuit het verleden van Laura. Hierdoor leren we Laura kennen voordat ze in de kliniek werd opgenomen. Het verhaal wordt vanuit het ik-perspectief verteld, daardoor ben je heel dicht bij de hoofdpersonen. Toch komt Jorit niet goed uit de verf, zijn handelingen zijn soms ondoordacht. Het is een vlot geschreven geheel, waarin luchtig wordt ingegaan op psychische problematiek. En voor zo ver ik het kan beoordelen, meestal realistisch. De plot is onbevredigend, het lijkt net of het verhaal niet af is. Mij is niet duidelijk of er nog een vervolg op komt.