Wachten op een vervolg

De verhalen springen tussen het heden en verleden, waardoor er vaak een soort van cliffhanger ontstaat. De hoofdstukken zijn kort. Doordat er vaak Vlaamse woorden gebruikt worden, zorgde het doorlezen voor oponthoud want af en toe moest ik toch echt wel een woord opzoeken. Dat is jammer want het haalt toch de vaart een beetje uit het verhaal. Er worden nog steeds actuele thema’s benoemd, zoals de instroom van vluchtelingen, eenzaamheid maar ook collegialiteit en ook een vleugje romantiek wordt niet geschuwd. De eenzaamheid van de hoofdpersonage Olivia wordt goed weergegeven richting de lezer, maar soms dacht ik: Nu weet ik het wel dat ze uit een burn-out komt, maar nog steeds niet helemaal hersteld is en paniekaanvallen ondergaat. Gezien het open eind zou er zomaar een vervolg kunnen komen en zal Olivia hopelijk nog verder evolueren net als de andere hopelijk blijvende personages. 3,5 sterren