Laat je niet op een dwaalspoor brengen

Pjotter Vreeswijk was voor een onbekende schrijver. Zijn boek dwaalspoor is zijn tweede roman en wat mij betreft een echte ontdekking. Het is een heerlijk spannende spionageroman. Het schijnt dat zijn eerste roman masterplan wat traag op gang komt en die kritiek schijnt hij ter harte genomen te hebben, nu het klopt dat je vanaf de eerste bladzijde direct volop in de actie zit een meegesleurd wordt in de actie en de gebeurtenisssen. Een soort achtbaan. Ik houd niet van achtbanen, maar van dit boek heb ik genoten.
Het boek vertelt het verhaal van voormalig agent van de antiterreureenheid Operations. Op een dag krijgt hij een bericht dat zijn voormalige hoofd van deze antiterreureenheid ernstig ziek is en hem graag wil spreken. Hij reist vanaf een traningskamp in het midden-oosten af naar Brussel. Daar aangekomen blijkt zij als in coma te liggen en is er geen mogelijkheid om haar te spreken. De meest vreemde dingen gebeuren en hij raakt al snel in gevaar. Hij werkt samen met Suzanne Boyle aan de mogelijkheid om een code te ontcijferen en de persoonlijk assistente van zijn voormalige hoofd. Wie is te vertrouwen? Wie speelt een dubbelrol? Wat hebben de treinen met radioactieve straling te maken met deze zaak? Wat leidt af van waar het werkelijk omdraaid? Wat zijn dwaalsporen?
Dit boek houdt je in zijn greep en laat je niet meer los. De schrijfstijl is prettig en niet te moeilijk, kortom een heerlijk boek.