De wereld op zijn kop

Christine Otten behoort nu zeker tot een van mijn favoriete schrijvers! Wat een prachtig boek heeft ze weer geschreven. Een boek waar ze je een kijkje geeft in het leven van levenslang gestraften in de gevangenis. Katrien, een schrijver die vanwege een writersblock vast zit, wordt gevraagd schrijfworkshops te geven in de gevangenis voor mensen met een levenslange gevangenisstraf. Zo komt ze in aanraking met Luc die levenslang in de gevangenis zit. Wat een levenslange straf betekent lees je terug in het boek en dan besef je dat je denkbeelden over schuld, straf en misdaad nuance hebben, er is grijs en niet alles in zwart/wit. Het slachtoffer heeft geen toekomst meer maar ook de dader die levenslang opgesloten zit. Zo word in het boek treffend beschreven dat Luc de spiegel uit zijn cel heeft weggehaald omdat hij niet geconfronteerd wil worden met de tijd en zijn toekomst zonder uitzicht. Luc kijkt van een afstandje toe maar doet niet mee aan de schrijfworkshops. Een medegevangene YaYa wel.

Er gebeuren geen spectaculaire dingen in dit boek en toch is het boek van ongekende schoonheid. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Luc, rauw, zonder leestekens een gedachtenstroom en Katrien in verwarring omdat het geven van deze workshops haar wereld op de kop zet, zoals ook te zien is op de voorkant van het boek. Het boek laat je nadenken en maakt dat je nadenkt over recht en onrecht en bovendien laat het boek je genieten van de prachtig poëtische taal.

Door de leesclub op Hebban en de vragen die daarbij gesteld worden, waar Christine overigens ook aan meedeed, en de reacties hierop heb je soms het gevoel toch nog wat gemist te hebben in het boek. Het is zeker geen straf om dit boek nog eens te herlezen! Kortom 5 sterren van mij en blijf vooral schrijven dan hebben we nog veel te genieten.