Een kijkje achter de voordeuren

Vandaag verschijnt ‘Pleasant Valley’ de tweede roman van Jolanda Ivonne Clément. Ik had het geluk dit boek vooruit te mogen lezen voor ‘love to read’. Jolanda haar grote passie is schrijven van non-fictie waar je haar interesse voor geschiedenis, filosofie en natuur in terug vindt. Geschiedenis en filosofie komen duidelijk terug in dit boek, natuur voor mijn gevoel toch wat minder. Jolanda zegt zelf over het schrijfproces dat haar boek als een film in haar hoofd en de kunst is het dan om die film zo helder mogelijk te vertalen naar zinnen en scenes. Wat mij betreft is ze daar meer dan in geslaagd. Je ziet voor je hoe het gaat.
Dit boek neemt je mee naar een Amerikaanse buitenwijk (Chigago) in de jaren zeventig. Van die typische Amerikaanse huizen met een groot grasveld voor het huis. Alles keurig op orde, iedereen kent iedereen. Er is een belcirkel ingesteld (tegenwoordig zou het een Whatsappgroep zijn) om elkaar in te lichten over calamiteiten of verdachte personen in geval van een inbraak. Shannon woont daar met haar ouders en zus Margret. Ogenschijnlijk lijkt alles binnen dat gezin perfect maar is dat ook echt zo? Shannon heeft de bijnaam kite omdat ze zonder haar kite, waar ze zich achter kan verstoppen, niet over straat durft. Dan komt er een nieuw gezin wonen in die keurige wijk wonen, een soort familie flodder. Mensen die zijn zoals ze zijn zonder opsmuk, zonder franje met een rauwrandje. Dat past niet in die keurige wijk. Ze zorgen voor herrie, hun gazon wordt niet zo netjes onderhouden en valt uit de toom. De gebeurtenissen die volgen leggen de waarheid langzamerhand bloot en dan blijkt dat de schijn maar een dun laagje vernis is. Het is aan jou om dit te lezen en dat kan ik je aanraden.
Het boek is filmisch geschreven, ik zie zo de beelden voor me zoals je ook zo veel in Amerikaanse films ziet maar er zit ook een diepere filosofische laag in dat je aan het denken zet. Waar baseer ik mijn oordelen op? Hoe kan het toch dat we toch vaak niet dieper doorvragen en het maar klakkeloos aannemen? De schrijfstijl is goed te volgen, geen hoogdravende taal. De opbouw van het boek is chronologisch met op het eind een terugblik op de gebeurtenissen en dat zal je verrassen. Kortom het is een geweldig boek dat je naar mijn mening gelezen moet hebben. Ik zal het boek ook zeker nog een keer gaan lezen! Jolanda je hebt er een fan bij. Mijn score is een 9 (dan is er nog ruimte om hoger te scoren bij een volgend boek) of 5 sterren.