Lezersrecensie
Honden
Waarom wil dit boek mij niet loslaten? Heb al enkele keren getracht een review te schrijven, maar heb steeds het gevoel dat er iets essentieels aan ontbreekt. En steeds meer kom ik tot de conclusie dat dat de honden zijn.
In hoofdstuk 7 verschijnen ze voor het eerst. Lucy zegt:"Ik heb de honden. Honden betekenen nog steeds iets. Hoe meer honden, hoe meer afschrikking." Echter, in hs. 11 worden de honden bij een roofoverval zonder pardon genadeloos neergeknald.
Als Lucy en David bij Bev langs zijn geweest hebben ze een discussie over het werk dat Bev en haar man doen. David zegt hierbij:"....Dus als we goed willen zijn, laat dat dan simpelweg uit onzelfzuchtigheid zijn, niet omdat we ons schuldig voelen of bang zijn voor vergelding." Op die basis gaat hij ook vrijwilligerswerk doen in de dierenkliniek.
Lucy zegt over de honden:"Ze doen ons de eer aan ons als goden te behandelen en als dank behandelen wij hen als dingen."
Op zondagmiddag is de kliniek gesloten, en helpt David Bev Shaw het wekelijkse bestand aan overtollige honden te "lösen". "Als mensen een hond komen brengen, zeggen ze niet ronduit 'ik heb deze hond gebracht om hem af te laten maken', maar dat wordt wel van hen verwacht:dat zij zich ervan zullen ontdoen, hem laten verdwijnen, hem afvoeren naar de vergetelheid."
Bev praat, aait en geeft de hond in zijn laatste ogenblikken de volle aandacht, maar David is degene die hem het spuitje geeft waarbij hij het het ergste vindt dat sommige honden zijn hand likken voordat hij hen het spuitje toedient. "Waarom net doen of je een maatje bent als je in wezen een moordenaar bent?" Hoewel dieren hem altijd koud lieten moet hij na zo'n zondagavond zelfs zijn auto aan de kant van de weg zetten omdat het hem zóveel doet dat hij niet meer kan rijden.
In hs. 11 probeert David uit te leggen aan Lucy wat voor hem "begeerte" inhoudt door haar een verhaal over een hond te vertellen.
Hoewel honden dus een belangrijke rol spelen, lopen schuld, macht en loslaten als een rode draad door het boek heen.
Op de laatste bladzijde staat eigenlijk waar het het hele boek over gaat:"Wat de hond niet zal kunnen begrijpen is hoe je een ogenschijnlijk gewone kamer binnen kunt gaan en er nooit meer uitkomt."
Want zo is het: Door iets wat je hebt veroorzaakt of is overkomen kan je leven er opeens heel anders uit gaan zien en is er geen weg terug meer.
In hoofdstuk 7 verschijnen ze voor het eerst. Lucy zegt:"Ik heb de honden. Honden betekenen nog steeds iets. Hoe meer honden, hoe meer afschrikking." Echter, in hs. 11 worden de honden bij een roofoverval zonder pardon genadeloos neergeknald.
Als Lucy en David bij Bev langs zijn geweest hebben ze een discussie over het werk dat Bev en haar man doen. David zegt hierbij:"....Dus als we goed willen zijn, laat dat dan simpelweg uit onzelfzuchtigheid zijn, niet omdat we ons schuldig voelen of bang zijn voor vergelding." Op die basis gaat hij ook vrijwilligerswerk doen in de dierenkliniek.
Lucy zegt over de honden:"Ze doen ons de eer aan ons als goden te behandelen en als dank behandelen wij hen als dingen."
Op zondagmiddag is de kliniek gesloten, en helpt David Bev Shaw het wekelijkse bestand aan overtollige honden te "lösen". "Als mensen een hond komen brengen, zeggen ze niet ronduit 'ik heb deze hond gebracht om hem af te laten maken', maar dat wordt wel van hen verwacht:dat zij zich ervan zullen ontdoen, hem laten verdwijnen, hem afvoeren naar de vergetelheid."
Bev praat, aait en geeft de hond in zijn laatste ogenblikken de volle aandacht, maar David is degene die hem het spuitje geeft waarbij hij het het ergste vindt dat sommige honden zijn hand likken voordat hij hen het spuitje toedient. "Waarom net doen of je een maatje bent als je in wezen een moordenaar bent?" Hoewel dieren hem altijd koud lieten moet hij na zo'n zondagavond zelfs zijn auto aan de kant van de weg zetten omdat het hem zóveel doet dat hij niet meer kan rijden.
In hs. 11 probeert David uit te leggen aan Lucy wat voor hem "begeerte" inhoudt door haar een verhaal over een hond te vertellen.
Hoewel honden dus een belangrijke rol spelen, lopen schuld, macht en loslaten als een rode draad door het boek heen.
Op de laatste bladzijde staat eigenlijk waar het het hele boek over gaat:"Wat de hond niet zal kunnen begrijpen is hoe je een ogenschijnlijk gewone kamer binnen kunt gaan en er nooit meer uitkomt."
Want zo is het: Door iets wat je hebt veroorzaakt of is overkomen kan je leven er opeens heel anders uit gaan zien en is er geen weg terug meer.
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Zazou
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
