Niet mijn boek

Het boek bestaat uit twee verhaallijnen: die van vader en schrijver Maximilian Wenger, die het hele boek door met zijn achternaam wordt aangeduid (Waarom? Geen idee) en zijn dochter Chloé, die Zoey genoemd wil worden.
De hoofdstukken van Maximilian worden geschreven in de derde persoon enkelvoud en gaan van 10 naar 0. (Waarom? Geen idee) en die van Zoey in de ik-vorm waarbij de titel van het hoofdstuk als hashtag staat. Misschien om aan te duiden dat zij een kind is van deze tijd? Ik doe maar een gok.

Als “ extra” verhaallijn zijn er de brieven die naar het huisadres van Wenger worden gestuurd, in de veronderstelling dat daar nog iemand anders woont en dat zijn eigenlijk de gedeeltes die mij het meest aanspreken.

Volgens de achterflap onder meer een “spannende roman”. Dan heb ik vast ergens overheen gelezen, want spannend vond ik hem nergens.


Voeg daar nog aan toe dat ik absoluut geen idee heb waar de titel op slaat en je zult begrijpen dat ik niet zoveel had met dit boek.