Lezersrecensie
“Die Erinnerung ist das einzige Paradies Aus dem wir nicht vertrieben werden können.”
“We all know that art is not truth.
Art is a lie that makes us realize truth
at least the truth that is given us to understand.
The artist must know the manner whereby
to convince others of the truthfulness of his lies.”
Pablo Picasso
Oftewel:
We weten allemaal dat kunst niet de waarheid is.
Kunst is een leugen die ons de waarheid doet beseffen,
tenminste de waarheid die ons wordt gegeven om te begrijpen.
De kunstenaar moet weten hoe hij anderen kan overtuigen
van de waarheid van zijn leugens.
De demente vader van Marieke is met zijn laatste dagen bezig. De zes broers en zussen van Marieke komen om de beurt langs en halen herinneringen op aan hun vader. Het is bizar hoe ver hun verhalen uit elkaar liggen. De dochters droegen hem op handen, maar één zoon had het gevoel dat hij geen goed kon doen.
In het boek “Tante” las ik al dat Marieke degene was die het langst is thuisgebleven om voor haar vader te zorgen nadat de andere broers en zussen niet wisten hoe snel ze het ouderlijk huis moesten verlaten. Nu zit ze met verbazing te luisteren naar de verhalen van haar broers en zussen die allemaal het idee hebben dat zíj degenen zijn die het dichtst naast hun vader stonden.
Het boek “Tante” greep mij meer aan, misschien omdat het door de ogen van een kind was opgetekend.
Mocht je dit boek willen lezen, dan zou ik aanraden om eerst “Tante” te lezen, omdat dat de situatie verduidelijkt.
Art is a lie that makes us realize truth
at least the truth that is given us to understand.
The artist must know the manner whereby
to convince others of the truthfulness of his lies.”
Pablo Picasso
Oftewel:
We weten allemaal dat kunst niet de waarheid is.
Kunst is een leugen die ons de waarheid doet beseffen,
tenminste de waarheid die ons wordt gegeven om te begrijpen.
De kunstenaar moet weten hoe hij anderen kan overtuigen
van de waarheid van zijn leugens.
De demente vader van Marieke is met zijn laatste dagen bezig. De zes broers en zussen van Marieke komen om de beurt langs en halen herinneringen op aan hun vader. Het is bizar hoe ver hun verhalen uit elkaar liggen. De dochters droegen hem op handen, maar één zoon had het gevoel dat hij geen goed kon doen.
In het boek “Tante” las ik al dat Marieke degene was die het langst is thuisgebleven om voor haar vader te zorgen nadat de andere broers en zussen niet wisten hoe snel ze het ouderlijk huis moesten verlaten. Nu zit ze met verbazing te luisteren naar de verhalen van haar broers en zussen die allemaal het idee hebben dat zíj degenen zijn die het dichtst naast hun vader stonden.
Het boek “Tante” greep mij meer aan, misschien omdat het door de ogen van een kind was opgetekend.
Mocht je dit boek willen lezen, dan zou ik aanraden om eerst “Tante” te lezen, omdat dat de situatie verduidelijkt.
1
Reageer op deze recensie