Dik en chaotisch

Omdat ik erg enthousiast was over “Het lot van de familie Meijer” en de recensies over “De stotteraar” ook erg positief waren begon ik vol goede moed aan dit boek van 374 bladzijden.
“Mijn vader kamde zijn haren over zijn kale schedel heen. Meer valt er over zijn karakter niet te zeggen.” En “Mijn moeder droeg jasschorten. Daarmee is ook zij uitvoerig beschreven.” Zulke zinnen smaken natuurlijk naar méér. En gelukkig kwámen er ook meer, maar die konden helaas toch niet voorkomen dat ik moeite had om het boek uit te lezen.
Er stonden absoluut goede episodes in, maar ik vond het een chaotisch boek en wat ik vooral miste was de ziel. En dan is een boek van 374 bladzijden wel héél dik...