Wonder

Mooi verhaal, maar erg "Amerikaans" geschreven. Wat me ook telkens weer stoort in een boek is het voortdurend noemen van de naam van de aangesprokene. Dat komt zeer onnatuurlijk over. Op blz. 325 werd maar liefst ZEVEN keer de naam Auggie genoemd, héél irritant! "Natuurlijk weet ik dat nog wel, Auggie", zei hij zacht. "O, Auggie niet boos zijn." Zo staat het er echt: meteen twee keer achter elkaar.

En ja hoor: op het eind weer dat onvermijdelijke dankwoord. De schrijfster dankt haar "fantastische agent", de "buitengewone redacteur", het "prachtige team", haar "fantastische zoons", haar "ongelooflijke man".

Brrrrrr!!!!