Lezersrecensie
De kracht van de Macht.
01 april 2018
Recensie van het boek “De macht” van de auteur Naomi Alderman.
Via de Club van Echte Lezers van Uitgeverij Atlas Contact kreeg ik dit boek te lezen om het vervolgens te recenseren.
Barack Obama vond dit boek een van de beste boeken die hij had gelezen en dit leek mij een plausibele reden om het, gezien het onderwerp, ook maar te proberen.
Zelf had ik (nog) geen ervaring met de auteur Naomi Alderman, die behalve auteur ook gamedesigner is.
Volgens de omslag van het boek werden aanprijzingen als” een grote, onweerstaanbare en wereldomvattende thriller”, “en fascinerende kijk op hoe de wereld zou kunnen zijn als na duizenden jaren van seksisme de rollen werden omgedraaid…” gebruikt die mij nieuwsgierig maakten.
De schrijfster begint het verhaal met een Bijbelse strofe, 1 Samuel 8, waarin het volk een Koning vraagt en de Heer haar een Koning geeft.
Vervolgens lezen we een correspondentie tussen een mannelijke auteur, Neil Adam Armon, en een vrouwelijke auteur, Naomi Alderman over hun boek “De Macht”.
De namen van beide auteurs is een anagram waarmee ze willen aangeven dat hun onderwerp vanuit zowel mannelijk als vrouwelijk perspectief gelijkenis vertoont.
Het verhaal is gebaseerd rondom vier hoofdpersonen, de vrouwen Roxy, Margot en Allie en een man Tunde. De vrouwen, met allemaal een verschillende achtergrond, welke in het verhaal een wezenlijke rol speelt, beschikken over een specifieke kracht, die ze ( leren) ontwikkelen en aanwenden om hun suprematie ten opzichte van de mannen te verkrijgen.
Deze kracht is een electrische lading welke verborgen zit in een wrong op hun sleutelbeen en die ze na het activeren ervan gebruiken om speels te kunnen gebruiken in hun erotische spel met de man, maar ook om het als een dodelijk wapen in te zetten ingeval van fysieke onderdrukking door de mannen.
Een vergelijking met een sidderaal maakt dit wapen dat de vrouw hiermee onoverwinnelijk is.
De rol van Tunde is die van een internationale journalist, die dit alles van nabij meekrijgt en zich geaccepteerd weet (met name Roxy) en daardoor als enige man de strijd van de vrouw mag en kan volgen.
Op thrillerachtige wijze vermengen de verhalen van deze vrouwen en man zich tot een strijd waarin de macht van de man door die van de vrouw wordt overgenomen, waarbij de geschiedenis zich laat vergelijken met het Bijbelse verhaal.
De plaats van de Heer wordt ingenomen door de Vrouw, Moeder Eva.
Blijft de vraag of dit alles een gunstige wending van de historie en zelfs die van de kwestie is: zijn we beter af als de macht bij de vrouwen ligt.
Dit alles stemt tot nadenken waarbij de auteur, man en vrouw, geen antwoord geeft.
Het boek, met dit interessante gegeven, had na lezing wat meer aandacht mogen besteden aan een correcte vertaling naar het Nederlands omdat bepaalde zinnen niet goed geformuleerd zijn en meer- en enkelvoud onjuist worden gehanteerd.
Neemt niet weg dat de kracht van de Macht na lezing tot een einde is gebracht!
Andre Hoekstra
31 maart 2018
Via de Club van Echte Lezers van Uitgeverij Atlas Contact kreeg ik dit boek te lezen om het vervolgens te recenseren.
Barack Obama vond dit boek een van de beste boeken die hij had gelezen en dit leek mij een plausibele reden om het, gezien het onderwerp, ook maar te proberen.
Zelf had ik (nog) geen ervaring met de auteur Naomi Alderman, die behalve auteur ook gamedesigner is.
Volgens de omslag van het boek werden aanprijzingen als” een grote, onweerstaanbare en wereldomvattende thriller”, “en fascinerende kijk op hoe de wereld zou kunnen zijn als na duizenden jaren van seksisme de rollen werden omgedraaid…” gebruikt die mij nieuwsgierig maakten.
De schrijfster begint het verhaal met een Bijbelse strofe, 1 Samuel 8, waarin het volk een Koning vraagt en de Heer haar een Koning geeft.
Vervolgens lezen we een correspondentie tussen een mannelijke auteur, Neil Adam Armon, en een vrouwelijke auteur, Naomi Alderman over hun boek “De Macht”.
De namen van beide auteurs is een anagram waarmee ze willen aangeven dat hun onderwerp vanuit zowel mannelijk als vrouwelijk perspectief gelijkenis vertoont.
Het verhaal is gebaseerd rondom vier hoofdpersonen, de vrouwen Roxy, Margot en Allie en een man Tunde. De vrouwen, met allemaal een verschillende achtergrond, welke in het verhaal een wezenlijke rol speelt, beschikken over een specifieke kracht, die ze ( leren) ontwikkelen en aanwenden om hun suprematie ten opzichte van de mannen te verkrijgen.
Deze kracht is een electrische lading welke verborgen zit in een wrong op hun sleutelbeen en die ze na het activeren ervan gebruiken om speels te kunnen gebruiken in hun erotische spel met de man, maar ook om het als een dodelijk wapen in te zetten ingeval van fysieke onderdrukking door de mannen.
Een vergelijking met een sidderaal maakt dit wapen dat de vrouw hiermee onoverwinnelijk is.
De rol van Tunde is die van een internationale journalist, die dit alles van nabij meekrijgt en zich geaccepteerd weet (met name Roxy) en daardoor als enige man de strijd van de vrouw mag en kan volgen.
Op thrillerachtige wijze vermengen de verhalen van deze vrouwen en man zich tot een strijd waarin de macht van de man door die van de vrouw wordt overgenomen, waarbij de geschiedenis zich laat vergelijken met het Bijbelse verhaal.
De plaats van de Heer wordt ingenomen door de Vrouw, Moeder Eva.
Blijft de vraag of dit alles een gunstige wending van de historie en zelfs die van de kwestie is: zijn we beter af als de macht bij de vrouwen ligt.
Dit alles stemt tot nadenken waarbij de auteur, man en vrouw, geen antwoord geeft.
Het boek, met dit interessante gegeven, had na lezing wat meer aandacht mogen besteden aan een correcte vertaling naar het Nederlands omdat bepaalde zinnen niet goed geformuleerd zijn en meer- en enkelvoud onjuist worden gehanteerd.
Neemt niet weg dat de kracht van de Macht na lezing tot een einde is gebracht!
Andre Hoekstra
31 maart 2018
1
Reageer op deze recensie
