Mooi debuut van Vlaamse bodem !

Titel : Als je ademhaling stopt
Auteur : Christine Geysen
Uitgeverij : Kramat

De donkere hardcover belooft niet veel goeds. Het onheilspellende krijgt de bovenhand door het zwarte en de grijze tinten. De kleur en lettertype van de titel zorgen voor een beeldige samenhang. In de verte een koppeltje op een brug en op de voorgrond de alom bekende man met de zeis. Op deze wijze wordt de aandacht van de liefhebber voor spannende boeken plotsklaps getrokken.
Helia Sarris is een meisje van 17 jaar en heeft de gave om ieders sterfdatum te kunnen zien. Hoewel, een gave ? Gelukkig heeft ze nog haar goede vriendin Hanna waar ze haar hart bij kan luchten en … is er ook Lex waar ze een oogje op heeft. Haar vader zit niet zo goed in zijn vel waardoor Helia bij haar kordate en kille oma dient te wonen. Waarom doet haar oma eigenlijk zo afstandelijk ? En hoe kan Helia een gewoon tienerleven leiden terwijl ze opgescheept zit met haar geheim ?

‘Hij trekt strepen over mijn lichaam en mijn ademhaling versnelt. Mijn lippen zijn bij zijn oor als hij de trui over mijn hoofd laat glijden en ik de knopjes van zijn overhemd losmaak.’

Clichématige elementen in deze YA ? Dan zeg ik volmondig : JA ! Maar het stoort niet, verre van zelfs. Het is de manier van schrijven waardoor Geysen hiermee wegkomt. Warm en toch direct zonder veel uit te wijden. Door haar beeldige inlevingsvermogen in de tienerwereld zal dit eerste deel van de ‘Als je sterft’-trilogie goed aanslaan bij zowel jongeren als volwassenen. Het verhaal wordt vanuit het standpunt van Helia geschreven waardoor de band met haar personage sterk wordt. Het meisje staat stil bij zichzelf en probeert om te gaan met haar uitzonderlijk vermogen. Deze worsteling wordt intens en natuurgetrouw weergegeven.
Thema’s die het dagdagelijkse leven van een tiener of puber overheersen worden op een aangename manier verwerkt in het verhaal : omgaan met een andere geaardheid, jaloersheid, de eerste verliefdheid, … elementen die herkenbaar zijn, de leesintensiteit en betrokkenheid verhogen.

‘Mijn blik glijdt naar zijn arm, maar Matthis is nog altijd veilig. 26/04/2056.’

De cursief gedrukte zinnen aan het begin van elk hoofdstuk hadden niet echt een meerwaarde en leken me eerder bladvulling. Ook o.a. het actiestuk met Helia’s vader komt niet altijd overtuigend en realistisch over, maar op zich ervaar ik deze als beginnersfouten en vergeef ik de auteur terstond. ‘Als je ademhaling stopt’ is deels spanningsopbouwend en mysterieus, hoewel ik op sommige momenten een gemis van angst ervaarde. De verontrusting en commotie zijn minder prominent aanwezig in het midden van het boek, maar naar het einde toe gaat de spanningsboog zeer strak staan en word je als lezer gekatapulteerd naar een eiland vol vragen. Dit deel lijkt me een mooi uitgewerkte voorzet naar een nog spannender tweede deel. ‘Als je bloeddruk daalt’ staat alvast op mijn verlanglijst !