Een walhalla van sterke karakters !

Via ThrillZone en Uitgeverij Kok was het mogelijk om deel te nemen aan de leesclub rond ‘Annabel Lee’ van Mike Nappa. Mijn dank hiervoor dat ik hieraan mocht deelnemen.
Mike Nappa is een Amerikaans journalist en heeft reeds verschillende boeken geschreven. ‘Annabel Lee’ is zijn thrillerdebuut.
‘Wanneer je de kip niet kunt vinden, volg je de vos die op de kip jaagt.’

Annabel Lee, een 11-jarig meisje, woont samen met haar oom Leonard Truckson in de omgeving van Conecuh National Forest. Op een dag wordt ze door deze oom samen met de verschrikkelijk, gevaarlijke Duitse herdershond opgesloten in een bunker onder de grond. Het laatste wat haar oom haar gebiedt is : ‘Doe voor niemand open, ook niet voor mij.’
Vlak daarna zijn privé detectives (en ex-geliefden) Coffey & Hill, The Mute en een zekere Dr. Smith halsstarrig op zoek naar het meisje. Vinden ze haar op tijd ? En hebben ze allemaal wel dezelfde bedoelingen ? Een kat -en muisspel start en veel tijd hebben ze niet.

De cover zelf oogt mysterieus. Een trap die leidt naar een kelder … geelachtig/groen licht. Het geeft reeds een donker gevoel weer dat de nieuwsgierigheid wekt. Het speelse lettertype waarin ‘Annabel Lee’ werd geschreven komt speels, kinderlijk over en geeft een aparte toon aan het kaft.

Het verhaal kent een onverwacht plot waardoor het geheel een fantasy-tintje krijgt. Noem het gerust een YA thriller met een fantasy touch. Fans van ‘De Oversteek’ trilogie van Justin Cronin zullen best wel wat overeenkomsten vinden, maar laat dat zeker de pret niet bederven want
‘Annabel Lee’ leest, vanwege o.a. een beperkter aantal personages, een pak vlotter weg. De keuze van de auteur om te werken met verschillende vertelperspectieven per hoofdstuk versterkt de vlotheid en zorgt voor een razendsnelle energie doorheen het verhaal.

‘Ik probeer mezelf te bevriezen en hij probeert me met zijn warmte weer tot leven te wekken.’

Soms wordt er wel eens een paar keer kort na elkaar hetzelfde herhaald of komen er ongeloofwaardigheden de kop op steken waar je enkele vraagtekens bij plaatst. Met name dan vooral het denkvermogen van een 11-jarig meisje dat niet steeds correct werd neergezet. Maar laat je hierin zeker niet ontmoedigen, want de dialogen met een speelse, ironische ondersteek geven het karakter van de personages mooi weer. Het zorgt voor een aangenamer lezen en maakt het boek meer toegankelijker voor iedereen.
De sterkte van ‘Annabel Lee’ ligt ècht wel in de personages en de relationele verhoudingen tussen elkaar. Je zou haast denken dat een boek met Amerikaanse allures (militair, oorlog, wapens, bijbelteksten) erg hard en nep overkomt, maar Nappa heeft ook best wel op een aandoenlijke manier emotionele diepgang gestopt in het gehele verhaal.

Tevens is het interessant te weten dat de auteur een zwak heeft voor de verhalen van Edgar Allan Poe. Gretig maakt hij dan ook gerelateerde vermeldingen doorheen het verhaal.

Een volgende thriller aan de hand van Mike Nappa is reeds in de maak. Laat maar komen die handel !