Dit boek verdient een kroon.

Elk meisje of dame met een maatje (of enkele maatjes) meer herkennen de situatie vast wel : Je bevindt zich op een feestje of receptie van bijvoorbeeld het werk waarbij er plots de ‘discussie’ is over wie nu het schaambrokje gaat nemen. Collega’s met de perfecte lichaamsproporties schuiven het bord voor hen uit, want ‘oh nee ik heb me voorgenomen DRINGEND op dieet te moeten gaan, ik begin ècht wel een buikje te krijgen’. Terwijl jij zelf erbij staat en denkt :’Waar in godsnaam ben jij verdikt ? Vanwaar al die drukte ?’ Wel Willowdean (aka Dumplin’) zou zich hier ook in herkennen … evenals haar wijlen tante Lucy. Je zelfvertrouwen gaat op zo’n moment soms zo’n duikvlucht nemen zodat je dat hele goede gevoel over jezelf direct de vloer met je veegt.
Het boek vertelt het verhaal van de 16-jarige mollige meid Willowdean. Samen met haar moeder woont zij in het stadje Clover City. Een stadje waar football wedstrijden èn de Miss Tiener Lupine-verkiezing dè spannendste momenten bij uitstek zijn. Laat het nu juist Willows moeder zijn die deze schoonheidswedstrijd in 1997 gewonnen heeft en sinds jaren nu zelf organiseert. Dumplin’ werkt na school bij in een fastfoodzaakje waar ze haar oog heeft laten vallen op de leuke Bo. Het is bij de start van deze relatie dat de bal aan het rollen gaat …
Julie Murphy neemt je beetje bij beetje mee naar je eigen puberteit, naar je eigen twijfels, je dromen, je verdriet. Het boek handelt niet enkel over puberale zaken maar neemt ook andere dingen onder de loep : het rouwproces dat scheelt van persoon tot persoon, verwachtingen die mensen hebben naar elkaar toe, miscommunicatie, moeder-dochter relatie …

Dumplin’ heeft me doen lachen, een krop in de keel doen krijgen, doen mijmeren naar vroeger, … dit boek krijgt zeer zeker een mooi ereplaatsje in m’n kast. Echt wel een aanrader voor elke vrouw (grote neus, kleine neus, dik of dun, lang of smal) … want iedereen herkent zichzelf wel in dit boek … niet iedereen is volmaakt.