Vermakelijk verhaal met leuke basis

Het concept van dit boek is heel interessant en ongelooflijk goed uitgewerkt. Gwen is een verzamelaar, net als haar vader en broer Alexander. Het is hun taak om de zielen die hun opgebruikte lichamen verlaten te verzamelen en te begeleiden naar waar mogelijk hun volgende leven. De tijd die de zielen in hun huidige lichaam nog rest wordt gemeten in zandlopers. En het verhaal begint als Gwen een aantal van die zandlopers kapot laat vallen en zo verschillende mensen, waaronder haar klasgenoot Max, onsterfelijk maakt.

Met de mythologie in dit verhaal is niks mis. En ook op Gwen en Max als karakter is niet zoveel aan te merken. Ze hebben allebei hun eigen verhaal en achtergrond, ze komen met hun eigen geheimen en de band die ze samen opbouwen wordt nergens grootser of betekenisvoller gemaakt dan hij naar mijn idee zou moeten zijn.

En toch heb ik ergens het gevoel dat er iets mist en ik kan er mijn vinger niet precies opleggen wat dat iets dan zou moeten zijn. Ik voelde het gewoon niet. En normaal gesproken kan ik wel aangeven waarom ik iets niet voelde, of waarom ik niks voelde, maar in dit geval kan ik dat eigenlijk niet zo goed. Ik weet alleen dat er iets mist, maar ik kan gewoon echt niet zeggen wat. Het enige wat in me opkomt is dat het verhaal een ietwat kabbelend geheel vormde en ik heb normaal geen problemen met een traag verhaal en met vooral karakteropbouw en minder actie.

Wellicht komt het erop neer dat het boek voor mij op geen enkel vlak echt opvalt. Niet in negatieve zin, maar ook niet in positieve zin. Het is een boek zoals er, gevoelsmatig, zovele zijn. En dat is prima. Niet elk boek hoeft een vijf sterren read te zijn. Ik heb ook niet met tegenzin gelezen. Ik heb me er best mee vermaakt, maar niet meer dan dat.