Een filmisch spannend boek

De Team Mortis serie van van den Eynde heeft een aantal ingrediënten die het ongelooflijk verslavend maken. Zodra ik aan een volgend boek begin, moet het uit. Ik ben vanochtend aan dit boek begonnen en hoewel ik normaal gesproken op werkdagen niet meer lees als ik eenmaal terug thuis ben (vaak heb ik er dan al 150 tot 200 pagina's opzitten), heb ik vandaag toch maar weer een uitzondering gemaakt.

Het is een kunst om mysteries boeiend te houden. Elk boek kent an sich een heel simpel recept: De tieners van Team Mortis gaan undercover in een zaak, de zaak blijkt veel groter en gevaarlijker te zijn dan verwacht en langzaam werkt het boek toe naar de oplossing en de ontknoping. Het is een stramien dat makkelijk zou kunnen gaan vervelen en toch is het, ook in het zevende boek, geen seconde saai.

De filmende en beeldende schrijfstijl geeft je als lezer het gevoel dat je naar een tv serie zit te kijken. De meerdere perspectieven, wat voor young adults niet heel gebruikelijk is, versterken dat gevoel nog meer, omdat je als lezer altijd net iets meer informatie hebt dan de karakters. De sleutelinformatie wordt echter door van den Eynde continu vakkundig achtergehouden. Het boek blijft daardoor ook de whodunnit elementen behouden.

Maar wat van den Eynde vooral toevoegt is karakterontwikkeling en emotionele diepgang. De leden van Team Mortis zijn geen hersenloze spionnen. Het zijn tieners met hormonen, emoties en met hun eigen drama's en worstelingen. En vaak raakt de zaak net iets persoonlijks waardoor al die elementen in een wervelstorm veranderen, wat de zaak en het boek gewoon net dat beetje extra geeft waardoor het toch altijd net meer is dan gewoon een whodunnit.

Ik had niet verwacht dat ik de boeken zo leuk zou vinden, maar ik ben fan!