Een briljant grappig familieboek

Meestal lees ik dramatische boeken, waarbij ik ergens halverwege vergeet te ademen en waarbij links en rechts slachtoffers vallen en winnen en verliezen toch een stuk dichter bij elkaar liggen dan je op het eerste zicht zou denken. Ik hou daarvan. Dat is hoe ik het wil. Maar, soms vergeet ik hoe heerlijk het is om een boek te lezen waarbij je het gewoon hardop uitschatert van het lachen. En gelukkig is er dan altijd een Mark Tijsmans boek om me daar aan te herinneren.

Dit boek vormt daarop geen uitzondering. Vooral de explosieve finale, waarbij alles samenkomt, heeft me hardop doen lachen, dusdanig dat de buren het ongetwijfeld gehoord hebben. Dat komt mede door de briljante, speelse schrijfstijl die niet alleen heel lekker wegleest, maar ook gewoon heel natuurlijk aanvoelt en doorspekt is met kleine taalgrapjes en terugkerende jokes. Maar het komt ook omdat alle idioterie van eerder in het boek ineens heel nuttig blijkt te zijn en tot de meest geweldige situaties leidt.

Al heel vroeg in het verhaal legt Mark Tijsmans de basis voor het plot en de rest van het verhaal. Kleine, grappige situaties die in eerste instantie onbeduidend lijken, blijken later het verschil te maken in een missie die alle planeten kan redden. En elk karakter, hoe onbeduidend ook, speelt hierin zijn eigen belangrijke rol.

Dit komt omdat de karakters ijzersterk worden neergezet. Het is een familieboek, dus de personages zijn niet mega gecompliceerd of gelaagd, maar ze zijn wel heel interessant en vooral heel weloverwogen bedacht. Hierdoor komen de grappige dialogen heel goed uit de verf en kunnen de karakters het verhaal blijven dragen, ook al gebeuren er nog zoveel bizarre dingen.

Dit was wellicht één van de meest gekke boeken die ik ooit gelezen heb, maar ook één van de meest vermakelijke. Ik ga mijn Mark Tijsmans collectie maar eens compleet proberen te krijgen, denk ik zo.