Eersteklas pageturner

Fitzek debuteerde vorig jaar met De therapie dat lovende kritieken kreeg. Laat ik het maar meteen aan het begin van de recensie zeggen: zijn opvolger De gijzeling is nog beter.
De psycholoog Jan May wordt aan het begin van het boek gebeld door zijn vriendin met de raadselachtige boodschap om vooral niet te geloven wat hem verteld wordt. Het gesprek wordt onderbroken door de politie die bij May aanbelt met de mededeling dat zijn vriendin een half uur eerder is omgekomen bij een autoongeluk.
Acht maanden later neemt May de aanwezigen van een radiostation in gijzeling om zo de politie te dwingen hem de waarheid te vertellen over zijn vriendin. Ze is inmiddels begraven, maar May gelooft dat ze nog ergens rondloopt.
Ira Samin, psycholoog en onderhandelaarster bij de politie, wordt ingeschakeld om met May te communiceren. Samin had uitgerekend deze dag uitgezocht om zelfmoord te plegen omdat haar oudste dochter dat een jaar geleden op dezelfde dag had gedaan.
Er volgt een bizar spel. May wil elk uur een willekeurige Berlijner opbellen die met een bepaalde zin moet opnemen. Gebeurt dat niet, dan schiet May een gegijzelde neer.
May is een psycholoog die een proefschrift heeft geschreven over onderhandelaarstactieken bij gijzelingsacties. Probeer maar eens te onderhandelen met zo iemand, terwijl het hele land meeluistert. May dwingt Samin om met haar billen bloot te gaan door over haar oudste dochter te vertellen.
Fitzek heeft een verhaal vol verrassingen geschreven. Praktisch het hele boek beslaat de ene gijzelingsdag, maar er zitten zoveel plotwendingen in, dat het geen moment langdradig begint te worden. De meeste personages worden overtuigend neergezet. Slechts een enkele keer, zoals met de discjockey, maakt Fitzek het zich te gemakkelijk en wordt de persoon een karikatuur van zichzelf. Een ander minpuntje is het taalgebruik. Voor een dergelijk goed verteld verhaal blijft het taalgebruik op een middelmatig niveau steken.
Maar dat zijn slechts details. Over het geheel genomen is dit een eersteklas pageturner met een einde waarbij Fitzek nét iets over de rand van de geloofwaardigheid helt, maar dat wel bijzonder mooi en indringend is.