Uitzonderlijk strak geplot

Oz werkt voor een getuigenbeschermingsprogramma en krijgt de opdracht om een ‘fast 360’ te doen, een snelle scan van de omgeving van Tyler en haar dochter Charlie, die al dertien jaar in dat programma zitten. Vrij snel daarna wordt de opdrachtgever aangevallen en wordt Charlie ontvoerd. Oz probeert te redden wat er te redden valt, maar ondervindt veel tegenwerking omdat Tyler niemand vertrouwt. En terecht, want in de schimmige wereld van getuigenbescherming weet je nooit wie aan welke kant staat.

Enter is het eerste deel van de Rebound-trilogie, waarvan de drie titels binnen een jaar tijd gaan verschijnen (deel twee in november en deel drie in juni 2018). Wat Rebound is, mag Willem Asman zelf uitleggen in zijn boek, want dat zou een deel van de plot weggeven.

Met zijn vorige titels liet Asman al zien dat hij tot de Nederlandse auteurs behoort die makkelijk de internationale concurrentie aankunnen en dat doet hij met Enter opnieuw. Eén van zijn personages waant zich op een gegeven moment zelfs in een Ludlum en die vergelijking is helemaal niet zo gek. Ook Asman creëert een internationale groepering met eigen opvattingen, en zoals dat gaat rollen daar als vanzelf de bijbehorende (spionage)activiteiten en ingewikkelde verhaallijnen uit voort.

Asman hanteert een strakke schrijfstijl zonder overbodige uitweidingen. Dat zie je bijvoorbeeld gelijk in de openingsscène waarin Oz een bankier op zijn kantoor bezoekt.  

'Ik vroeg je “waar”?' Zonder op te kijken. Een baas eist opheldering.
'En wij zorgen voor een baan.' Oz, onverstoorbaar, houdt zich aan het script.
'Ik heb geen baan nodig.'

Geen enkel woord over de inrichting, maar door kort te beschrijven wat de bankier doet en zegt, zie je gelijk het hele kantoor voor je. Daar zouden heel wat (beginnende) auteurs die een lawine van bijvoeglijke naamwoorden over de lezer uitstorten een voorbeeld aan kunnen nemen.

Enter is uitzonderlijk zorgvuldig geplot. De personages vragen zich geregeld af wie wat op welk moment weet en hoe. Asman zorgt ervoor dat het tot in detail klopt. Niet alles wordt opgehelderd, maar de antwoorden op de losse eindjes zullen ongetwijfeld in deel twee en drie aan bod komen.

Enter is een afgerond verhaal en kan als zondanig als een compleet boek worden gezien. Maar ergens is te wensen dat Asman van de Rebound-trilogie een vuistdik boek had gemaakt, net als Ludlum. Nu is het wachten op de volgende delen. Wat kan een jaar dan lang duren.